Iris bouwt met haar gezin een duurzaam huis met een tiny footprint

Sinds de komst van de kinderen woonden ze in een Vinex wijk in Amsterdam Noord, maar dat begon steeds meer te knagen. Iris en haar vriend Roland wilden dichterbij het strand en de duinen wonen, in de natuur, en vooral in een kleiner huis. Want hoeveel ruimte heb je nodig? En dus gingen ze op zoek. Nu, een half jaar later, bouwen ze een duurzaam huis met tiny footprint in een kleine community in Noord-Holland, net boven Alkmaar. HetkanWEL sprak met Iris.

Met een camperbusje naar Japan

“Vlak voordat onze oudste dochter leerplichtig werd, besloten we op reis te gaan. We namen het camperbusje en reden er mee naar Japan. Zeven maanden waren we onderweg en leefden we met z’n vieren in een kleine ruimte. We hadden speelgoed bij ons, maar de kinderen vermaakten zich prima zonder, met modder en takjes. En ook wij misten onze spullen en kleding niet. Toen we weer thuis waren in onze Vinex wijk vroegen we ons serieus af of dit nog wel wat voor ons was. We droomden eigenlijk van een tiny house in de natuur en gingen op zoek.”

“We kwamen terecht bij een initiatief van Mieke Elzenga van LiberTerra. Zij wilde een community oprichten waar wonen, werken en leren met elkaar gecombineerd werd. Er was een plan voor tien huisjes en een kenniscentrum voor WEconomy en biobased bouwen. Het was eigenlijk precies wat we zochten, maar we twijfelden. Het was net boven Alkmaar en dat vonden we best ver weg, maar in december hebben we de knoop doorgehakt. Als dit is wat we willen, kunnen we deze kans niet laten schieten en moeten we het gewoon doen. Morgen verhuizen we.”

Een beetje kamperen

“Het huis is inmiddels waterdicht, het dak zit erop en de kozijnen zitten erin, maar er moet nog veel gebeuren. Er is bijvoorbeeld nog geen keuken en er moet nog een andere vloer in, maar dat komt nog wel. In de tussentijd is het een beetje kamperen in ons eigen huis, dat bestaat uit twee units. Een woongedeelte met keuken en een slaapgedeelte waar uiteindelijk 3 slaapkamers in moeten komen. Ik ben zelf opgegroeid in een klein huis en ik gun mijn dochters een eigen slaapkamer.”

Duurzaam huis met tiny footprint

“Het huis is van hout gemaakt, met extra dikke muren en driedubbele ramen die we op Marktplaats vonden, omdat ze verkeerd waren opgemeten. Nog nooit gebruikt dus. Wij hebben ons huis eigenlijk om die ramen heen ontworpen. Uiteindelijk hopen we geen verwarming nodig te hebben door al die isolatie. We zijn bijna helemaal zelfvoorzienend. We zijn aangesloten op het waternet voor noodgevallen (stel dat het heel lang niet regent) en internet was een absolute must, omdat ik als duurzame interieur stylist veel vanuit huis werk.”

“Het huis is gebouwd op schroefpalen, die ook weer uit de grond gehaald en hergebruikt kunnen worden. We wilden in eerste instantie een tiny house bouwen, maar het is een duurzaam huis met een tiny footprint geworden, die met een dieplader vervoerd kan worden. Het idee is dat we de slaapkamerunit later los kunnen koppelen en aan de meiden kunnen meegeven als die op zichzelf gaan wonen. Voorlopig mogen we hier vijf jaar wonen. Hopelijk wordt dat verlengd tot 10 jaar of langer.”

Opgroeien in een open community

“Wat voor ons heel belangrijk was, was dat er andere kinderen in de community zouden wonen. Dat is gelukkig zo, maar het is bijvoorbeeld ook heel fijn dat hier twee muzikanten wonen die onze kinderen van alles over muziek kunnen leren. Ze zeggen tenslotte wel eens: er is een dorp nodig om een kind op te voeden. Ik denk ook echt dat dat een verrijking is voor de kinderen. Maar ook voor onszelf: we willen onze kennis delen. Zo zijn er bijvoorbeeld een paar mensen die heel veel verstand hebben van permacultuur, terwijl anderen dat niet hebben, maar wel graag willen leren.”

“We zijn een open community. We willen dus niet alleen met elkaar kennis en ervaringen delen, maar ook samenwerkingen aangaan buiten onze community, met de mensen uit de regio, de overheid en verschillende organisaties. Zo kunnen mensen komen werken in onze moestuin en werken we samen met het bestaande voedselbos in de buurt.”

Er is nog een woonplekje over in de community waar Iris met haar gezin gaat wonen, maar er is ook heel veel interesse. Het is de bedoeling dat LiberTerra meer van dit soort communities gaat opzetten in Nederland. Vanaf september, als de laatste twee huizen gebouwd worden, is er een open dag.

Wat vind jij van het idee van een open community, waarin je niet alleen kennis met elkaar deelt, maar met de hele regio? We horen graag je mening, dus laat hieronder een reactie achter.