Petra en Robbert leven volgens de principes van een geefeconomie

Petra en Robbert leven nu al een paar jaar volgens de principes van de geefeconomie, onder meer geïnspireerd door de ideeën van de Amerikaan Charles Eisenstein. En dat bevalt goed. Het uitgangspunt is overvloed in plaats van schaarste. Door onvoorwaardelijk te geven en de transactie eruit te halen (voor wat, hoort wat), creëer je rijkdom. En dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van wat we in het Westen gewend zijn op economisch gebied. HetkanWEL sprak met Petra.

De geefeconomie

“Het begon allemaal toen Robbert zich niet meer kon vinden in het economische systeem waarin we leven. Hij wilde zich er zoveel mogelijk van losmaken en besloot daarom zijn baan en zijn huis op te zeggen en al zijn spullen weg te geven. Toen ik hem ontmoette, leefde hij al een tijdje zonder geld volgens de principes van de geefeconomie. Voor hem was het de enige en meest logische stap, maar voor mij was het in het begin best spannend. Het is toch een beetje alsof je in het diepe springt zonder dat je zeker weet of er eigenlijk wel water in het zwembad zit.”

Oude patronen en transacties

“We zijn opgegroeid met bepaalde patronen. Daarin is het gebruikelijk, dat je geld geeft voor een bepaalde prestatie. Of dat je een tegenprestatie levert. Als ik bij jou gegeten heb, moet ik zeggen: volgende keer bij mij. Als jij een paar klusjes in mijn huis komt doen, maak ik een lekkere maaltijd. Alles moet op de weegschaal en is dus eigenlijk een transactie geworden waar voorwaarden aan kleven. Als je dat principe loslaat, geef je onvoorwaardelijk wat je te geven hebt en kan je ook onvoorwaardelijk ontvangen. Je komt erachter, dat er overvloed is. Zo hebben wij in al die tijd nog nooit zonder eten of dak boven ons hoofd gezeten.”

“In onze maatschappij, waarin alles een transactie is, zijn we constant op zoek naar eigenwaarde en bevestiging van buitenaf. Geld bevestigt dat onze prestaties goed waren. De uitnodiging om een keer te komen eten, bevestigt dat je een goede vriendschap hebt. Als je die transactie eruit haalt, valt dat allemaal weg. Dan ben je gewoon goed zoals je bent, zonder dat daar bepaalde voorwaarden aan verbonden zijn. Vriendschap wordt daardoor heel anders: het gaat echt om verbinding maken. Je spreekt niet meer af, omdat je elkaar al zo lang kent, maar omdat het kloppend voelt. En dat kan morgen weer anders zijn.”

Het is soms eenzaam

“Mensen vinden de manier waarop wij leven vaak gek. Ze vinden ons arrogant, egoïstisch of parasiterend, omdat we niet per se iets terug doen als we iets ontvangen. Sommige mensen worden ook boos of zelfs woedend, omdat we uit het systeem zijn gestapt: wie denken we wel niet dat we zijn? Er zijn maar weinig mensen die ons kunnen volgen en dat voelt voor mij soms wel eenzaam. Niet als ik intune op de geefeconomie en op wat er is (Robbert, de kinderen, de hond), maar wel als ik intune op de buitenwereld.  Ik wil gezien worden. En ik gun dit de hele wereld: dat je gewoon goed bent, zoals je bent en daar niks voor hoeft te doen, niet hoeft te lijden of krom hoeft te liggen.”

Nomadisch bestaan

“Na 2,5 jaar op een vaste plek te hebben gewoond bij Zaltbommel, hebben we ons nomadisch bestaan weer opgepakt. We hebben een tijdje in een huisje op de Veluwe gezeten en zitten nu in een huis in Wijchen, bij Nijmegen. We willen deze zomer graag met een camper door Nederland trekken, op zoek naar dé plek waar we ons met onze geefeconomie kunnen vestigen. Die plek hebben we nog niet gevonden, dus tips zijn welkom. We gaan met de stroom mee en vertrouwen op de overvloed die er is. Dat we over twee weken uit dit huis moeten, zorgt dan ook totaal niet voor stress, want het komt altijd goed. Al 7,5 jaar lang.”

Wat vind jij van de manier van leven van Robbert en Petra en hun twee kinderen? Spreekt het idee van een geefeconomie je aan? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.