Op de achtergrond klinken de piepende remmen van een trein die het station inrijdt. Karine Hoenderdos staat op het perron in Pisa te wachten op haar trein naar Lucca als we elkaar via de telefoon spreken. Daarna reist ze door naar Florence waar ze een maand zal verblijven via huizenruil. Twee jaar geleden nam ze op haar 55e een tussenjaar en reisde ze ook al per trein door onder andere Italië. “Nu ben ik weer gewoon aan het werk als zelfstandig journalist,” vertelt ze. “Maar dankzij het tussenjaar ben ik wel echt anders gaan leven: minder werken, meer vrije tijd.”
Een tussenjaar
Het idee voor een tussenjaar ontstond aan de keukentafel toen dochter Fien (de jongste van drie kinderen) aankondigde na haar eindexamen een tussenjaar te willen nemen. “Ik wist meteen dat ik dat ook wilde,” vertelt Karine. Dat eindexamen van Fien was toen pas over 1,5 jaar, dus begon Karine met harder werken, zuiniger leven en sparen. “Het was best een korte periode om het geld bij elkaar te sparen voor een jaar vrij, maar ik had nog wat spaargeld en mijn vaste lasten waren laag. Dus het is gelukt.”
Wat Karine vooral belangrijk vond, was dat er geen plan kwam voor dat tussenjaar, of sabbatical zoals sommige mensen het noemen. “Dat klinkt natuurlijk ontzettend beangstigend en ik ben mezelf daarbij ook zeker in het begin wel tegengekomen. Dan zit je in de zon op je balkon een boek te lezen en denk je: is dit echt hoe ik mijn tussenjaar wil doorbrengen?”
Een jaar lijkt lang, maar mensen uit haar omgeving waarschuwde haar dat ze het jaar niet moest laten verkruimelen. “Voordat je het weet, is het voorbij en heb je niks gedaan. Dat is blijkbaar een schrikbeeld in onze prestatiemaatschappij waarin we van afspraak naar deadline hobbelen en continu dingen van onze to-do lijstje aan het afvinken zijn.”
Iets wat Karine zelf maar al te goed kende, want voor haar tussenjaar was ook haar leven gevuld met drukke werkdagen vol deadlines. “Ik was zo hard bezig om voor dat tussenjaar te werken en te sparen, dat het risico op een gegeven moment op de loer lag dat ik met een burn-out mijn tussenjaar in zou gaan. Dat kon ook niet de bedoeling zijn.”
Karine Hoenderdos in de trein, tLucca en op het perron
Geen planning
En dus hield ze vast aan haar idee om geen planning te hebben voor dat jaar, want waarom moest het per se groots en meeslepend zijn? Haar tussenjaar begon in juni en die zomer vulde ze met het lezen van boeken (al dan niet op haar balkon in de zon). Met wandelen of fietsen door de duinen vlakbij haar woonplaats. “Opladen in de natuur. Daar had ik behoefte aan. Ik voelde dat er een diepere ontspanning en rust over me kwam: de natuur is superkrachtig, maar ook omdat er niks hoefde en ik hoefde ook niks van mezelf.”
Elke ochtend was er ruimschoots de tijd om de dag te beginnen met yoga, het schrijven van haar morning pages en het doen van de opdrachten uit het boek The artist’s way van J. Cameron. Daarbij had ze het advies van bestsellerauteur Timothy Ferriss (o.a. van Een werkweek van 4 uur) in haar oren geknoopt. “Hij schrijft dat je aan de start van een minipensioen of tussenjaar vooral eerst even helemaal niets moet doen. ‘Laat de leegte toe. Leer de ruis van je geest af te zetten.’ En dat is precies wat ik dat eerste seizoen van mijn tussenjaar probeerde te doen.”
Interrailen door Europa
Maar als de herfst nadert, begint het te knagen en is Karine toe aan iets anders. Ze pakt de trein en gaat interrailen door Europa. “Dat had ik altijd al willen doen, maar ik dacht dat ik daar te oud voor was en mijn tijd al geweest was,” lacht ze. Ook hier had ze geen plan. “Je mag drie maanden reizen met het ticket wat ik had, maar ik had al wel bedacht dat ik naar huis zou gaan als ik er genoeg van had. Ik had nog nooit zo lang alleen gereisd. Uiteindelijk ben ik twee maanden weggeweest en heb ik landen als Frankrijk, Spanje en Italië bezocht.”
Ook hier kreeg ze veel tips vanuit haar omgeving over wat ze allemaal moest bekijken en doen. “Ik moest echt mijn eigen ritme vinden. Voor mij betekende dat uiteindelijk vroeg op, op de bonnefooi door de stad dwalen, ’s middags heerlijk lunchen en ’s avonds bleef ik dan ‘thuis’ met een dik boek. Heerlijk.” Dat klinkt heerlijk, maar er zaten ook moeilijke momenten tussen. “Er was volop ruimte voor onrust.”
Tijd voor een cursus
Die onrust werd in de winter, toch al niet haar favoriete seizoen, nog erger. “De helft van mijn tussenjaar zat erop en dus kwam de vraag op wat ik met de rest van het tussenjaar wilde doen. Die onrust wilde ik toelaten. En toen kwam er vanzelf een oplossing: ik wilde nieuwe dingen leren. Die winter stond in het teken van leren: ik ging een ACT-cursus doen.” ACT staat voor Acceptance Commitment Therapy, hoewel haar docent het liever de T van Training noemde, en is een psychologische training die Karine altijd al een keer had willen doen.
“Normaal deed ik een training er even bij. Je raffelt je huiswerk af, je leest de bijbehorende boeken niet helemaal en bent ondertussen ook nog bezig met allerlei werkzaken. Maar nu had ik alle tijd. Ik las zelfs extra boeken waardoor ik meer plezier beleefde aan de cursus en het bewuster kon doen.”
Met de trein naar Italië
In de lente kocht Karine nog een keer een Interrail ticket. “Ik heb geen rijbewijs en houd van duurzaam reizen. De eerste keer ging ik waar de wind me mee naar toe nam, naar Slovenië bijvoorbeeld. Maar deze keer had ik een plan: ik wilde naar Italië en dan helemaal naar het Zuiden afzakken.” Daarna volgde nog een losse citytrip naar Berlijn met dochter Fien om samen hun tussenjaar af te sluiten.
Weer aan het werk
Karine ging zoals gepland ‘gewoon’ weer aan het werk na haar tussenjaar. “Dat ging in het begin heel soepel. Ik zat er meteen weer in. Maar toen de andere journalisten uit mijn maatschap die zomer op vakantie gingen en ik het fort moest bewaken, realiseerde ik me dat ik op een sneltrein zat, terwijl ik door mijn tussenjaar het boemeltje gewend was. Het tempo paste niet meer en dus ben ik na een half jaar uit de maatschap gestapt. Ook weer zonder plan trouwens.”
Ze ging weer solo werken, kreeg een opdracht en schreef het boek Een jaar vrij dat sinds november in de winkels ligt en vol praktische tips en opdrachten staat om jouw eigen tussenjaar te fasciliteren.
“Ik ben in een lager tempo gaan leven, met veel minder klanten en veel minder mail. En ik ben nu dus ook weer twee maanden onderweg met een Interrail ticket. De huizenruil in Florence maakt dat ook betaalbaar.”
Lees ook: Trend: een tussenjaar na je 40e en Treinreizen in Europa: met deze 5 tips houd je het betaalbaar en eenvoudig.
-Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links-
