Het stond al jaren hoog op mijn verlanglijstje: een citytrip Oslo. Het was zo’n beetje de enige Scandinavische hoofdstad waar ik nog niet was geweest en ik wilde dolgraag het schilderij De Schreeuw van Munch een keer in het echt zien. Dit jaar kwam het er van. En ik moet zeggen: dat beviel goed. Heel goed zelfs. Ik ben mijn in mijn hoofd de volgende trip al weer aan het plannen.
Als ik omhoog reis richting het noorden doe ik dat bij voorkeur in de zomer, als de zon niet of nauwelijks ondergaat en het maximaal warm is. Maar dit jaar besloot ik het over een andere boeg te gooien door oud en nieuw in de Noorse hoofdstad te vieren. Niet dat er daar heel veel te vieren viel: het vuurwerk ging dit jaar voor het eerst niet door in verband met de overlast voor de dieren en de natuur (niet erg, zouden we hier ook moeten doen). De meeste Noren vieren de jaarwisseling thuis, met vrienden, in besloten kring (dus rustig in de stad). En op zondag (31 december) leek alles dicht te zijn, want het was zondag en dat is in Noorwegen nog steeds een rustdag. Net als op maandag, want het was 1 januari en dus een feestdag.
Toch vielen we met onze neus in de boter met een laatste feestje in een Schotse kroeg die na 40 jaar definitief ging sluiten, omdat de eigenaar van het pand er een winkelcentrum van wilde maken. Er waren een hoop dronken Noren die zich het zweet in de schoenen dansten, ons af en toe lallend een vraag stelden en in een hoek was zelfs een groepje oudere mannen die om onduidelijke redenen hun shirt uittrokken (wat niet per se had gehoeven, maar geinig was het wel).
De volgende dag aten we wat taaie Kanelbolle bij de enige bakker die op 1 januari open leek te zijn, gingen we naar de sauna en namen we meermaals een duik in het ijskoude en verder dicht gevroren fjord. We bezochten het Munch museum en besloten de avond met vegan pizza bij een buurtrestaurant waar de Pixies uit de boxen schalden (voor wie dat nog heeft meegemaakt) en het menu alleen in het Noors beschikbaar was. Een mooier einde van 2023 en begin van 2024 hadden we ons niet kunnen wensen.
Ook omdat de sneeuw dit jaar vroeg was, zo vertelden de Noren ons, en de stad in een sprookjesachtig wit ondergedompeld was. Ik realiseerde me hier pas dat ik de sneeuw mis in Nederland. Wat ook fijn is aan Oslo, is dat alles zo ruim is opgezet, met veel grote parken en natuur op een paar metrohaltes afstand. Het was dan ook niet ongewoon om mensen met hun skies of snowboard onder de arm bij een bushalte te zien staan in het centrum van de stad. Hier krijg je dus eigenlijk the best of both worlds: stad en natuur.
Ook zin om naar Oslo te gaan? Ik heb de leukste tips voor je op een rij gezet:
Je kan met de auto naar Oslo gaan, daar doe je ongeveer 14 uur over. Dan neem je de boot vanuit Hirtshals in Denemarken (zie google maps).
Je kan ook met de trein naar Oslo, maar dat moet je wel zien als onderdeel van je reis, want er gaat nog geen rechtstreekse trein en de reis duurt dus lang. Je reist dan óf via Kiel (vanuit Amsterdam is dat 1x overstappen en dan doe je 6,5 uur over je reis) waar je de boot naar Oslo neemt (die gaat vlakbij het treinstation en komt middenin de stad aan in een prachtig fjord). Óf je reist met de trein via Kopenhagen en Malmö (waarbij de trein over de beroemde brug gaat tussen die twee steden) om uiteindelijk in het centrum van Oslo aan te komen. Maar die laatste optie is wel heel vaak overstappen (een keer of 7), dus zou ik alleen doen als je ook een tijdje in Kopenhagen en Malmö wilt blijven (als je toch onderweg bent).
Gek genoeg is de hoofdstad van Noorwegen nog niet helemaal aangehaakt bij de vegan trend die we in de rest van Noord- en West-Europa zien (al begint het voorzichtig te komen). Zo liggen de schappen in de supermarkt nog niet vol met vlees- of kaasvervangers zoals bij ons (ze hebben wel overal Oatly) en waren er maar een paar restaurants 100% vegan, die bovendien allemaal vrij laagdrempelig waren (bestel bij de balie en neem je eten zelf mee naar je tafeltje) en dezelfde vegan brownies serveerden (blijkbaar worden die op een centrale plek gemaakt en overal geleverd). We zetten ze voor je op een rij:
Verder hebben veel restaurants wel een vegan optie (bijvoorbeeld Godt Brød, het café in het Munch Museum en verschillende pizzeria’s zoals Skrenten Pizza waar ze alleen menu’s in het Noors hebben, jij gegarandeerd de enige toerist bent en er heel hard alternatieve muziek uit de jaren ’90 gedraaid wordt waarvan je het bestaan al weer vergeten was). Verder zijn er natuurlijk nog een paar falafel plekken waar je terecht kan. Ook een glutenvrije optie is bij veel eetgelegenheden beschikbaar.
Net als in elke grote Europese stad kan je ook in Oslo je hart ophalen in verschillende winkels. Grappig genoeg vind je hier vooral de ketens uit Scandinavië (en niet die uit Zuid-Europa of Amerika) en zijn er boventallig veel outdoor winkels voor een hoofdstad. Oslo kent ook behoorlijk wat tweedehands winkels. Wij vonden Grünerløkka de leukste wijk om rond te wandelen: hier vind je veel kleine boetiekjes bij elkaar in de buurt.
Lees ook onze citytrips naar: Gent, Leuven, Bazel en Manchester.
Wyke Potjer is content manager van hetkanWEL. Ze heeft journalistiek gestudeerd en werkt sindsdien fulltime voor landelijke radio, televisie, print en online media. Ze is vegan, heeft geen auto, probeert plastic uit haar leven te bannen en biologisch te eten. Naast haar freelance bestaan als journalist geeft ze yogales (vinyasa en yin).