Voor werk vijf jaar in Athene wonen. Je baan opzeggen om je eigen bedrijf te beginnen. Een stuk land kopen in Portugal om te gebruiken voor permacultuur en herbebossing. Drie maanden in een hut boven op een Zwitserse berg zitten, zonder elektriciteit of wifi, om in harmonie met de natuur te leven. Carlijn Nelissen (33) heeft het allemaal gedaan.
“Anderen vinden dat soms stoer, maar voor mij voelt dat niet zo. Ik krijg energie van nieuwe plekken, mensen en avonturen,” vertelt ze. Het roer omgooien lijkt haar standaardinstelling. “Momenteel woon ik weer een paar maanden in Portugal, maar voor hetzelfde geld woon ik over een jaar in een tiny house in Schoorl of zit ik bij een native stam in Mexico. Wie zal het zeggen,” lacht ze. Het werk voor haar eigen bedrijf kan ze van afstand doen. Dat was ook één van de voorwaarden voor haar en haar compagnon, de Griekse Elena Michalopoulou. “Met On Purpose Studio willen we impact maken, maar we willen ook dat het werk onze eigen vrijheid faciliteert én we willen er plezier in hebben, elke dag.” Dat is gelukt, maar laten we bij het begin beginnen, want ooit werkte Carlijn in de corporate wereld en maakte ze lange werkdagen van 10 tot 12 uur.
Roer omgooien
“Ik werkte als consultant in Amsterdam bij Innovation Booster toen ik voor een project van drie maanden naar Athene ging. Daar werd ik verliefd op het land en op de mogelijkheden. Er was daar een beginnend en bruisend eco startup systeem, dus stelde ik voor dat ik langer zou blijven om te kijken of ik projecten kon binnenhalen en daar een kantoor kon opzetten. Dat lukte. Daar waar ik begon als vrije vogel die projecten binnenhaalde, was ik nu ineens hoofd van een heel team. Ik voelde me super verantwoordelijk, want als je in Griekenland je baan verliest is dat net wat erger dan in Nederland. Bovendien voelde ik een enorme bewijsdrang naar het Nederlandse kantoor.”
Het tempo vertragen
En dus werden haar werkdagen steeds langer en moesten haar andere passies, zoals sport, steeds vaker wijken. “Je hebt het zelf niet door, want het sluipt erin, maar op een gegeven moment werkte ik 12 uur per dag en sloeg ik alles over waarmee ik mijn harde schijf normaal kon resetten. Ik had al een half jaar niet gesport: dat is echt niets voor mij.” Toch was er een appje van één van haar werknemers voor nodig om haar wakker te schudden. “Hij appte alleen maar: are you okay? En toen besefte ik pas: het is te veel om allemaal in mijn eentje te doen, het kan niet.”
Het bedrijf schakelde snel: de volgende dag vloog er al een collega uit Amsterdam in en ging Carlijn halve dagen werken. “Ik ging weer terug naar mijn ochtendroutine, ging weer sporten, besloot voor 10 uur geen meetings aan te nemen en nooit na 16.00 te vertrekken vanuit kantoor. Het was een inkeermoment, want ik weet heel goed wanneer ik op mijn best ben, dus waarom handel ik er niet naar? Als het met mij niet goed gaat, heeft iedereen een probleem in het bedrijf. Je denkt al snel: ik moet nu even doorwerken voor de rest, maar eigenlijk moet je dat omdraaien en even rust nemen voor de rest. Het gekke is dat we 30% meer omzet draaide toen ik minder uren ging werken.”
Een eigen bedrijf opzetten
Uiteindelijk besloot Carlijn voor zichzelf te beginnen en samen met Elena On Purpose Studio op te zetten, een bedrijf waarmee ze een programma van 28 dagen aanbiedt aan mensen van over de hele wereld. “Met 28 Days on Purpose helpen we mensen om zich meer bewust te worden van hun eigen patronen zodat ze meer zichzelf kunnen zijn op hun werk. Uiteindelijk neem je jezelf mee naar kantoor, met al je angsten, trauma’s en dromen. Vaak zijn we ons daar niet van bewust, maar staat het ons wel in de weg.” Ze hadden twee projecten staan met grote klanten, maar toen kwam de lockdown. “Dat bleek een kans, want nu konden we het traject online aanbieden, meer mensen bereiken en onze eigen vrijheid garanderen.”
Naar Portugal
Carlijn vertrok uit Athene en kocht met haar (inmiddels) ex-vriend vijf hectare land in de Algarve, Portugal. “In mei zijn we in goed overleg uit elkaar gegaan. Hij was zo verknocht aan het stuk land en het project daar, dat hij me heeft uitgekocht. Ondertussen ga ik kijken of ik een ander stuk land kan kopen hier, maar wel veel kleiner. Of misschien ga ik wel weer terug naar Nederland om in een tiny house in Schoorl te wonen. Dat maakt me niet zoveel uit, dat zijn details. Dat klinkt misschien gek, maar ik wil vooral een plek waar ik me kan focussen op ons bedrijf. Waar ik meer kan leren over permacultuur of op een regeneratieve manier mijn eigen groente en fruit kan verbouwen. En waar ik veel buiten kan zijn in de natuur en kan sporten. Vrijheid is daarin belangrijk, de plek is wat minder belangrijk. Sommige mensen vinden het beangstigend als alles onzeker is en openligt, maar ik vind dat juist wel fijn. Het geeft ruimte.”
Off grid in een berghut
Deze zomer verbleef ze drie maanden lang in een berghut in de Zwitserse alpen. “Het was een unieke kans,” zegt ze daarover. “Een Zwitserse vriend van me had een berghut in de Alpen, nog van zijn opa. Heel bijzonder want zo’n plek kan je niet huren. Er was geen elektriciteit of wifi en elke dag moest je houtsprokkelen om vuur te maken voor in de oven om te kunnen koken. Buiten stond een badkuip, die we één keer per week met rivierwater vulden dat we met een vuurtje warm stookten. Drinkwater haalden we van een bron in de buurt, dus je sleept de hele tijd met emmers. Eieren haalden we bij de boer. Boodschappen deden we op een lokaal marktje waarna je weer een uur steil omhoog moest fietsen. En in de vallei zat een geitenboerderij voor melk en kaas. Dat was 1,5 uur wandelen. En één keer per week ging ik naar beneden naar het dorp om alles wat ik aan werk had gedaan in één keer te uploaden en in te plannen.”
“Alles kost gewoon meer tijd en moeite als je zo leeft, maar dat betekent ook dat je veel bewuster met dingen bezig bent. Je verbruikt minder water en doet bewuster boodschappen, want je moet alles de berg op slepen, maar ook al het afval weer mee naar beneden nemen. Je koopt dus alleen het minimale en zoveel mogelijk zonder verpakkingen. Alle spullen die er in de berghut zijn hebben een functie. Je leeft in het ritme van de natuur en staat op als het licht wordt en gaat naar bed als de zon onder gaat. Om op een plek te zijn waar je zo in stilte kan zijn, was heel bijzonder. Het leven wordt simpeler. Je hoeft over minder dingen na te denken. Dat is goed voor je lijf en heilzaam voor je geest. Ik ben in tijden niet zo fit geweest.”
Loslaten en leren
“Ik ben dankbaar voor al die nieuwe ervaringen waar ik zoveel van heb geleerd. De afgelopen twee jaar voelt als lagen van ego loslaten. Ik deed heel veel dingen om aan anderen en mezelf te bewijzen dat ik het waard was. Als je dat loslaat, dan kom je erachter hoeveel vrijheid er is en hoe weinig je nodig hebt.”
Lees ook het verhaal van Wilma, die op haar 59e besloot het roer radicaal om te gooien en als een moderne nomade leeft. Of het verhaal van Floor, die alles opgaf om op avontuur te gaan met de fiets.
