Eigenlijk hoef ik geen vragen te stellen. Het verhaal vertelt zich vanzelf en het enthousiasme spat ervan af als Heleen over haar initiatief Bosnodig praat. Bottomline: er zijn meer bomen nodig en daar gaat zij op haar boerderij in Voorst (bij Zutphen) voor zorgen. Niet alleen legt ze een voedselbos aan, maar ook brengt ze kinderen in contact met de natuur. Want verandering begint bij een goede basis, zo is de gedachte. HetkanWEL spreekt met Heleen.
“Ik kom zelf uit Utrecht en werkte in de nieuwbouwwijk Leidse Rijn. Daar zag ik alleen maar beton en ik dacht: ‘Wat als je hier opgroeit, tussen al dat steen?’ Dat vond ik zo heftig. Zelf speelde ik als kind buiten, in de natuur, en was ik bezig met dingen als hutten bouwen. Dat zie je nu bijna niet meer en daar wilde ik verandering in aanbrengen.”
In het wild
Met haar eigen ontwerp- en trainingsbureau In het wild wilde ze groene plekken creëren om kinderen in contact te brengen met de natuur. “Toen kwam ik vijf jaar geleden in het voedselbos van Wouter van Eck terecht, vlakbij Nijmegen. Hij had een kale maïsakker binnen vier jaar tijd weten om te toveren tot een voedselbos vol biodiversiteit. Dat maakte zo’n indruk. Ik was al heel groen, maar met zo’n voedselbos kan je ook echt iets nalaten voor komende generaties.”
Wat volgde was een lange zoektocht naar een stuk grond om een eigen voedselbos op te zetten. “Dat is heel moeilijk in Nederland en het is heel duur. Daardoor hebben we zelfs even overwogen om ons hele boeltje op te pakken en naar Portugal te gaan, omdat de grond daar veel goedkoper is. Maar hoe bouw je je leven daarop als je niet wilt vliegen, want dan is Portugal toch behoorlijk ver van Nederland.”
Een stuk land
Sinds 2008 woont ze met haar man en zoon in Voorst waar ze een oude boerderij hebben verbouwd. “Het universum heeft ons gehoord denk ik, want na een lange zoektocht konden we met de stichting Bosnodig de grond van onze buren kopen, naast onze eigen boerderij. Dat is echt heel bijzonder, want als je een stuk grond huurt, loop je het risico dat de bomen die je plant alsnog omgehakt kunnen worden.”
Omdat ze met Bosnodig juist iets wil realiseren waarbij het voedselbos en de bomen blijven staan voor toekomstige generaties heeft ze laten vastleggen dat de natuur hier de komende 400 jaar moet blijven. “Dat is in principe voor eeuwig, maar 400 jaar klinkt wat concreter. Zeker voor kinderen.” Generatie op generatie moet nog van dit voedselbos en de natuur kunnen genieten.
Een voedselbos en ecologische moestuin
Het gaat om een stuk grond van vier hectare, waarvan 1,5 hectare een voedselbos in wording is, een halve hectare gereserveerd is voor een ecologische moestuin en een hectare gebruikt wordt voor educatiedoeleinden. “Alles wat we aanplanten, doen we met kinderen. Elk kind heeft z’n eigen boom en het kan zo zijn dat die boom dat kind overleeft. Ze planten dus echt voor de toekomst.”
De kinderen komen met hele schoolklassen uit de omgeving, niet alleen om bomen te planten, maar ook om bodemonderzoek te doen en les te krijgen over de natuur. “Dat is een manier om verbinding tussen kind met de natuur te herstellen. De kinderen uit deze omgeving komen wel uit de natuur, maar dat wil niet zeggen dat ze ook weten hoe een tomaat groeit. Je hebt het idee dat je -als je buiten de randstad woont- alles weet over de natuur, maar dat is niet zo. Je moet er ergens mee in aanraking komen en over leren. Of omdat je ouders het doen, of omdat je het via school of bijvoorbeeld hier leert.”
Bosambassadeur worden bij Bosnodig
Op dit moment wordt de grond voor Bosnodig nog gepacht, maar voor 31 maart wil de Stichting de grond gekocht hebben, zodat alles waar nu aan gebouwd wordt er over 400 jaar nog is. “Daarvoor hebben we een crowdfunding opgezet. Mensen kunnen bosambassadeur worden door een boom te kopen of bijvoorbeeld overnachten.” De helft van het benodigde bedrag moet nog worden opgehaald. Hoe je mee kan doen aan de crowdfunding lees je hier. De stichting Bosnodig werkt met vrijwilligers die het voedselbos helpen aanleggen of werken in de ecologische moestuin.
Lees ook het verhaal van Marin die bij Zwolle aan een voedselbos werkt.
