Er was een tijd dat ik bijna dagelijks gebruik maakte van aluminiumfolie of plastic huishoudfolie, maar omdat dit bergen afval opleverde ben ik daar jaren geleden mee gestopt. Na wat experimenten met beewrap en foodhuggers, doe ik het tegenwoordig anders. Ik leg een aangesneden stuk groente of fruit op de kop (dus met de open kant naar beneden) op een bord in de koelkast. Of ik leg een bord over een kommetje met eten (als dat goed afdekt). Of ik gebruik vershoudbakjes of potten om dingen in goed te houden. Maar soms is folie toch wel handig. En wat is dan de meest duurzame optie: aluminium of plastic huishoudfolie?
Aluminiumfolie
Laten we beginnen met aluminiumfolie. Het is handig materiaal, bijvoorbeeld (en ik ga hier meteen naar een seizoensgebonden pijnpunt) om paaseitjes in te verpakken. Op die manier wordt de chocola tegen licht en lucht beschermt en oxideert het niet (wat ten koste zou gaan van de smaak). Je kan met aluminiumfolie ook heel fijn een ovenschaal afdekken of er aardappels en kastanjes in poffen op de barbecue. Het is namelijk hittebestendig materiaal, in tegenstelling tot plasticfolie. Maar daar is dan ook alles mee gezegd.
Aluminiumfolie wordt gemaakt van aluminium (dat weer gewonnen wordt uit het mineraal bauxiet). Dit wordt in tropische en subtropische gebieden, waaronder Suriname, uit de grond gehaald. Daarvoor moet behoorlijk diep gegraven worden. Om er folie van te maken wordt het herhaaldelijk gewalst. Om ervoor te zorgen dat de folie niet scheurt, worden er twee lagen op elkaar gewalst die vervolgens weer van elkaar gehaald worden (daarom heeft de folie een doffe en een glanzende kant).
Dit hele proces kost veel energie: voor een kilo is zo’n 15 kWh nodig. Ter vergelijking: je wasmachine kan zo’n veertien keer draaien voor datzelfde vermogen. Daarbij komt dat aluminiumfolie lastig of eigenlijk niet te recyclen is, omdat het zo dun is. Aluminium verpakkingen worden deels uit de verbrandingsresten van de afvalberg gehaald en gerecycled, maar de folie verbrandt volledig omdat het zo dun is. Het materiaal gaat dus verloren.
Plastic huishoudfolie
Dan plastic. Zoals we allemaal weten, sluit plastic huishoudfolie goed af omdat het zo lekker blijft plakken. Hierdoor blijft de inhoud van het bakje beter bewaard, omdat er geen kieren zijn zoals bij aluminiumfolie. Als er geen lucht bij je etensrestjes kan komen, bederft het minder snel (net als bij koel bewaren). Er is nog een voordeel van plasticfolie: het is lichter dan aluminiumfolie en dus komt er minder uitstoot vrij bij het vervoer ervan.
Aan de andere kant: het is plastic. En we hebben allemaal geleerd dat plastic een ‘no go’ is. Bovendien kan je huishoudfolie maar een keer gebruiken, terwijl je aluminiumfolie (met beleid) nog wel kan hergebruiken. De vraag is alleen of en hoe vaak je dit ook daadwerkelijk doet. Als we naar onszelf kijken, denken we dat dit behoorlijk tegenvalt. Bottomline is dat plastic huishoudfolie minder energie kost en milieuvriendelijker is. Aluminiumfolie zou je ongeveer zes keer moeten gebruiken om het net zo duurzaam te maken als plasticfolie, zo concludeerde de Keuringsdienst van Waarde.
Conclusie
Plastic huishoudfolie is duurzamer dan aluminiumfolie, maar: nog duurzamer is het om je eten koel en luchtdicht te bewaren in vershoudbakjes en potten óf precies genoeg te koken, zodat je geen restjes over hebt. Dat laatste is mij nog nooit gelukt trouwens. Bovendien gebruik ik regelmatig een halve appel of banaan (om maar wat te noemen) en leg ik de andere helft in de koelkast voor later. In het geval van de appel (of een citroen of limoen bijvoorbeeld) ben ik zeer content met mijn methode om de open kant naar beneden op een bord in de koelkast te leggen (mede omdat ik het niet langer dan een dag zo laat liggen). Maar beewrap werkt natuurlijk ook.
Lees ook: 24 tips tegen voedselverspilling.
-Dit artikel bevat één of meerdere affiliate links-
