Wanneer de droom precies ontstond kunnen ze zich niet herinneren, maar dat hun toekomst zich in zonnigere oorden af zou spelen stond eigenlijk altijd al vast. Als Ferry en Eva tijdens een vakantie aan de Zuid-Spaanse kust een prachtig rood huis met een grote lap grond vinden vallen alle puzzelstukjes op hun plek: hier gaan ze hun jarenlange droom vormgeven. Een plek voor campers, een gezellig en authentiek guesthouse, werkplekken voor digitale nomaden en een (moes)tuin vol met lekkers en dat allemaal op een manier die het milieu niet – of toch zo min mogelijk – belast. Best lastig in een gebied waar men soms nog niet helemaal lijkt te beseffen dat het belangrijk is om zorg te dragen voor je planeet. Ik sprak de twee over de uitdagingen die ze – tijdens een pandemie – tegenkomen, de drang naar een vrijer leven en hoe je een duurzame onderneming opbouwt als je budget beperkt is.
Een plek om te blijven
Ferry en Eva, beide fervent kitesurfers, maken jarenlang mooie en verre reizen om voor hun bedrijf – ze runnen een reisbureau gespecialiseerd in kitesurfing – de allermooiste plekken aan te kunnen bieden. Meermaals denken ze misschien wel ergens te willen blijven, maar dat gevoel blijft nooit lang hangen. “We hebben heel veel oogverblindend mooie plekken gezien, plekken waar we onszelf best een tijdje zagen blijven of plekken waar al een goedlopende kitesurf accommodatie stond die we over konden nemen. Het waren stuk voor stuk plekken die ons hart sneller lieten kloppen, maar voor hoe lang? We zijn geen types die halsoverkop ergens aan beginnen. Als we deze droom vorm wilden geven dan moest het écht goed zijn en vooral bij ons passen. Eén van de opties die ons werd aangeboden was een goedlopend en bovendien schitterend guesthouse in Sri Lanka, maar dat vonden we toch te ver. Familie is belangrijk voor ons en daarom wilden we graag in Europa blijven. Bovendien pakken we liever geen vliegtuig als dat niet nodig is, dus viel de plek – ondanks de potentie – toch af.”
Milieuvriendelijk guesthouse
“Toch zette Sri Lanka ons wel weer aan het denken. Wat zij hadden opgebouwd, wilden wij ook. Niet alleen de plek zelf – pal aan het strand – maar vooral de manier waarop sprak ons aan: met oog voor de natuur en het milieu. Je kon echt zien dat over alles was nagedacht: ze zuiverden hun eigen water wat je dan in een hergebruikte wijnfles op de kamer kreeg, ze gaven workshops over het maken van natuurlijke zonnebrand en aftersun, organiseerden beach clean-ups en startten een ‘hergroenings’-project waarbij een heleboel nieuwe mangrovebomen werden gepland. We vulden de inspiratie die we daar kregen aan met onze eigen dromen. We wilden een plek waar mensen zich welkom voelen, waar we ons eigen voedsel kunnen verbouwen en waar we zoveel mogelijk zelfvoorzienend kunnen leven zonder ons comfort uit het oog te verliezen. We wilden óók een plek die inspireert, waar we het goede voorbeeld kunnen geven.”
Grote en kleine ambities
Ze vonden een plek aan de kust die hun hart veroverde en waar ze nu zélf iets mogen vormgeven en het goede voorbeeld mogen gaan geven. Dat goede voorbeeld zit hem in grote projecten en kleine details, Eva legt uit. “Onze ambities zijn groot. Momenteel staat er een finca – een rustiek Spaans huis – maar verder nog niets. We moeten én mogen alles zelf vormgeven. Onze ambities zijn groot. We willen uiteindelijk niet alleen een guesthouse, maar ook een camperveld met buitenkeuken aanleggen. We zijn hard aan het sparen voor een zonneboiler en een dak vol zonnepanelen, want zon is hier genoeg, en proberen vanaf dag één creatief om te gaan met wat er al wél is. We maakten compostbakken van oude pallets en gebruiken de gesnoeide palmbladeren als bekleding voor ons oude hek. We hebben een eigen waterput waar we straks, door middel van een filter, van hopen te kunnen drinken en proberen de regen die hier nu valt zo goed mogelijk te gebruiken. Bij alles vragen we ons af: ‘hoe kunnen we dit zo duurzaam mogelijk doen?’ en laten ons door dat antwoord leiden.”
Dweilen met de kraan open
Toch leek de eerste maand in hun droompaleis al snel op een aflevering van ‘Ik Vertrek’. “De eerste maand hing aan elkaar van teleurstellingen. Alles bleek er in Spanje heel anders aan toe te gaan, zelfs als je je daar al op in stelt. Bovendien is de omgeving soms om moedeloos van te worden: zoveel mensen gooien hun plastic hier gewoon uit het raam en je kunt het tuinafval dat niet geschikt is voor het maken van compost eigenlijk alleen maar verbranden; ook niet echt fijn voor het milieu. Toen bleek dat door het ontbreken van een septic tank onze waterput bevuild is en we nog steeds water uit plastic flessen aan moeten schaffen zonk de moed ons echt in de schoenen. Gelukkig realiseren we ons ook: dit is onze kans om het meteen goed aan te pakken. Natuurlijk voelt het belachelijk als ik met m’n biologisch afbreekbare zeep aankom terwijl de vorige bewoners al jaren chemische troep het land op spoelden, maar we zijn vastbesloten om het beter te doen. Om een voorbeeld te zijn voor de omgeving ook. Het gaat misschien niet zo snel als we zouden willen, maar onze dromen zijn hierdoor misschien wel groter dan ooit. Misschien kunnen we niet meteen zonneboilers aanschaffen, maar nieuwe boompjes planten voor ons vergroeningsproject en oude materialen hergebruiken kan wél. We doen wat we kunnen en nu ik uitkijk over onze eigen kleine boomgaard van fruitbomen – er zijn avocado’s, vijgen, citroenen en sinaasappels – denk ik: dit is wel van ons en straks is er zelfs zo’n overvloed dat iedereen daarvan kan profiteren. Daar houden we ons aan vast.”
Je kunt de voortang van het project van Eva en Ferry volgen via de social media kanalen van Outbound Kitetravel en the Kite Finca!
