Het begon allemaal tien jaar geleden, toen Anne en haar man tijdens een vakantie in Zuid-Spanje halsoverkop verliefd werden op een off-grid vakantiehuisje van gerecyclede materialen in de ongerepte natuur van Andalusië. Tijdens de jaren die daarop volgen blijven ze dromen van een zelfvoorzienend leven waarin de natuur en een gevoel van gemeenschap centraal staan en zoeken ze naar een manier om die droom vorm te geven. Het antwoord blijkt al die tijd vlak voor hun neus te hebben gelegen: na tien jaar vakantie vieren op de plek waar ze zo verliefd werden op een andere manier van wonen, gaan ze nu zelf twee zeecontainers ombouwen tot zelfvoorzienende woning.
Niet voor ons weggelegd
“Mijn man en ik zijn altijd op zoek geweest – geïnspireerd door communities als ADM en Ruigoord in Amsterdam – naar alternatieve manieren van leven. We wilden weg van dat standaard rijtjeshuis en droomden van leven in een eco- of kunstenaarsdorp, wonen in een camper of van de beschikking hebben over een groot stuk land waarop we zelf off-grid konden gaan bouwen. Lange tijd dachten we dat zo’n manier van leven niet voor ons was weggelegd. We kenden niemand die dat deed en lazen er alleen over in boeken of zagen het in films. We dachten dat je daar eerst heel rijk voor moest zijn: lang sparen, of eerst een huis kopen dat je dan vervolgens weer kon verkopen om wat geld vrij te maken.”
De vakantie die alles veranderde
“Tien jaar geleden gingen we op vakantie naar Zuid-Spanje, waar we de eerste gasten van een off-grid vakantiehuis gemaakt van gerecyclede materialen bleken te zijn. We werden zo verliefd op de plek, dat we ook in de daaropvolgende jaren terug bleven komen en bevriend raakten met de eigenaren. Voor het eerst zagen we ‘in het echt’ dat een negen tot vijf baan of een dikke spaarrekening helemaal niet nodig zijn voor een rijk en gelukkig leven. De mensen daar hadden alles met minimale middelen opgebouwd en dat boorde een enorme bron van creativiteit bij ons aan. Als zij het kunnen, dan wij toch ook?”
Een huis van zeecontainers
“Het land waar ons geliefde vakantiehuis op is gebouwd bestaat uit drie terrassen, zoals in Spanje gebruikelijk is. Eén van die terrassen is de ‘project space’; ruimte om te bouwen en te ontdekken. Daar stonden al een hele tijd twee zeecontainers waar iets moois mee gebouwd mocht worden, maar waar de eigenaren zelf geen tijd voor hadden. Tijdens een van onze vakanties vroegen ze ons daarom of wij geen zin hadden om hier te komen wonen en ondertussen off-grid ervaring op te doen door zeecontainers tot huis te verbouwen. Dat hadden we wel.”
Wonen in een camper
“Omdat we ons huis en onze banen al hadden opgezegd wonen we momenteel in onze camper tot we weer veilig naar Andalusië kunnen afreizen. Dat is voor ons geen grote overgang; we hebben jarenlang seizoenswerk gedaan op een camping en reisden daarna maanden rond in onze camper. Het is wel echt een tussenoplossing. We kunnen niet wachten om verder te gaan met het verbouwen van de zeecontainers, die inmiddels al wel bewoonbaar maar nog niet af zijn. Het bouwen aan en wonen in de zeecontainers geeft ons de kans om dit leven een tijdje uit te proberen en om te kijken of off-grid wonen in Spanje echt iets voor ons is.”
Klusjes bij elkaar scharrelen
“Een van de eerste vragen die mensen ons stellen als we vertellen over ons plan is hoe we dan geld gaan verdienen. We hebben geld gespaard om het een jaar te redden zonder inkomen, maar zijn van plan om tussendoor allerlei klusjes bij elkaar te scharrelen. Dat is daar heel gewoon; bijna niemand heeft één baan. We willen anderen helpen met terreinonderhoud, schilderklussen maar ook een handeltje opzetten in de olijfolie van de mooie olijfboomgaard daar en wandel- en yogavakanties organiseren. In de zomers willen we terug naar Nederland want dan wordt het voor ons te heet in Spanje. Ook biedt dat mogelijkheden om in Nederland tijdelijk aan het werk te gaan.”
Grotere zelfredzaamheid
“De voornaamste reden om dit avontuur aan te gaan is omdat je er zo zelfredzaamheid van wordt. Ik vind het moeilijk om te zien dat mensen steeds minder zelf kunnen en steeds meer uitbesteden. Ook vind ik het gek dat we ons voedsel overal vandaan halen – dat we aardbeien in de winter verwachten – terwijl alles volgens mij in een straal van 25 kilometer te vinden moet zijn. We verlangen naar meer vrijheid. En natuurlijk zijn we gebonden aan ons land en zullen we minder verdienen, maar je bent wel vrij om te kijken hoe je de dagen indeelt, hoe je je land inricht en wat voor groenten je plant. Die vrijheid is onbetaalbaar. We hopen dat gevoel van creativiteit en zelfredzaamheid dat we daar ontdekten vast te blijven houden en een groter gevoel van verbondenheid met de mensen om ons heen en met de natuur te creëren. Draait het daar uiteindelijk niet om?”
Meer informatie over Anne en haar man lees je op www.een-ander-leven.nl.
Lees ook: Een tijdelijk droomhuis op wielen
