Na een vakantie in Afrika weten Jantine en haar man Michael een ding heel zeker: het moet anders. Meer rust, meer ruimte en meer autonomie. Ze verruilden hun vers verbouwde Amsterdamse paleis voor een Toyota Land Cruiser met daktent en droomden van een avontuurlijke tocht richting Japan die misschien wel jaren in beslag zou nemen. In Portugal – de plek waar ze besloten het staartje van de winter af te wachten – gooide het coronavirus roet in het eten en moesten ze, precies een maand nadat ze waren vertrokken, besluiten terug naar Nederland te keren. Zonder plan sloten ze zichzelf op in een hutje op de hei op Terschelling om te bedenken hoe nu verder. Alsof het zo had moeten zijn struikelden ze op internet over hun Noord-Hollandse Hof van Eden, waar ze niet alleen de rust en ruimte, maar ook hun creativiteit terug vonden. Jantine vertelt over hun omzwervingen, overwegingen en plannen voor de toekomst.
Niet meer naar huis
“We hadden het heel goed: een mooie koophuis in Amsterdam, allebei een leuke, fulltime baan. Toch bleef er iets knagen. In 2019 gingen we op vakantie naar Afrika. We huurden een auto met een daktent en zwierven drie weken lang door Namibië en Botswana. Hoe we ons daar voelden, zo hadden we ons nog nooit eerder gevoeld: zo vrij, zo vol leven, zo vol avontuur. Het was de eerste vakantie waarbij we niet na een aantal weken dachten ‘nu willen we wel naar huis’.
Meer dan heimwee
“Natuurlijk hadden we wel eens eerder een hele fijne vakantie gehad waar je zo nu en dan met weemoed aan terug denkt, maar dit was anders. Het oversteeg heimwee of het normale beetje tegenzin dat je voelt als je na een leuke vakantie weer aan het werk moet; het voelde alsof Afrika iets wezenlijks in ons had veranderd. De eerste dag dat ik weer op kantoor moest verschijnen was ik hevig geëmotioneerd. Terug achter die computer, terug naar binnen; ik wilde het niet. In Afrika stonden we op met de zon en volgden we het ritme van de natuur. Het lag zo dicht bij wat we wilden dat we wel moesten gaan nadenken over een ander leven, dat waren we aan onszelf verplicht.”
De magie van een eiland
“In eerste instantie dachten we nog: als we nou een jaar veel sparen, dan kunnen we dat jaar daarop voor langere tijd op reis, maar al snel bleek dat ook dat niet was we naar op zoek waren. Een aantal weken na onze terugkomst waren we op het Terschellingse Oerol. Ik geloof dat we een beetje dronken waren – niet alleen van het bier en de Jutterbitter – maar ook van het gevoel van leven dat zo’n festival en een eiland je geeft. We besloten dat we het gingen doen. Meteen. Wat dat was wisten we nog niet precies, maar dat het rigoureus anders moest was duidelijk. Binnen twee weken stond ons mooie Amsterdamse huis te koop.”
Op zoek naar wat past
“Hoe we dat nieuwe verlangen precies vorm wilden geven wisten we nog niet, maar een ding was zeker: we wilden in de natuur zijn. En dan geen stadstuintje, maar de grootse, overdadige natuur van bergen, woestijnen en meren. We hebben overwogen om naar het buitengebied van Nederland te verhuizen, maar het bedenken van een gedeeltelijk nieuw leven – waarbij we nog wel steeds vast zaten aan een huis met hypotheek – dat lukte ons niet. Alles moest weg. Ik wilde los van alles vanuit een geheel nieuwe situatie bekijken hoe we ons leven weer konden opbouwen. Ik had een leeg vel nodig. Dat lege vel kreeg al snel de vorm van een grote reis, het liefst naar Japan, het land waar we tijdens een eerdere vakantie verliefd op werden.”
Het grote avontuur
“We kochten een camperbus met het plan deze te verbouwen tot een huis op wielen, maar kwamen er al snel achter dat we ook met die camperbus die wilde natuur niet goed genoeg konden bereiken. Een paar auto’s – en plannen – verder vonden we onze Toyota Land Cruiser met daktent, die na wat aanpassingen helemaal klaar was voor ons grote avontuur. Een half jaar na ons drastische besluit vertrokken we. Dat ging niet zonder slag of stoot. Vanwege de vele plottwists waren we op het moment van vertrek moe, zenuwachtig en een beetje ontredderd. Verdrietig vanwege de mensen die we achterlieten, maar ook opgelucht dat we eindelijk gingen: we roken de vrijheid en de grote avonturen die ongetwijfeld in het verschiet lagen.”
Leren lanterfanten en luieren
“Voordat we aan onze grote tocht richting Japan begonnen besloten we de laatste maanden kou uit te zitten in Spanje en Portugal. Die eerste dagen en weken stonden in het teken van afkicken. Er waren dagen dat we de vrijheid absoluut voelden, dat we wildkampeerden aan de rand van een bergmeer waar alleen wij, het water en de sterren waren. Maar er waren nog veel vaker momenten dat we ontheemd waren, dat we moesten wennen aan het hebben van veel tijd en het ontbreken van ellenlange to do-lijsten. We moesten wennen aan de verstilling en het vertragen en echt leren hoe je moest luieren en lanterfanten. Uiteindelijk bleek de periode onderweg te kort om te ervaren waar we naar zochten: creativiteit, het leven weer voelen stromen en ontdekken wat we echt willen en wat bij ons past.”
Terug naar Nederland
“We hebben de uitbraak van het coronavirus proberen af te wachten in Portugal, maar al snel bleek ook dat uitzichtloos: naar Japan zat er voorlopig niet in. Terug in Nederland, precies een maand na ons vertrek, vonden we onszelf opnieuw ontheemd en ontredderd maar ook vol vertrouwen dat het wel goed zou komen. Het voelde als een nieuw avontuur. We zwierven een aantal weken tussen verschillende vakantiehuisjes en zijn toen twee weken naar Terschelling gegaan om in een hutje op de hei te bedenken hoe het nu verder moest. Onze reis wilden we graag voortzetten, maar wisten dat dat pas over een half jaar tot een jaar weer zou kunnen. In die tussentijd wilden we de vrijheid behouden om te ontdekken en tegelijkertijd niet al ons spaargeld op eten of opnieuw in een hypotheek stoppen. Alsof het zo had moeten zijn vonden we dat weekend een vrijstaand anti-kraak huisje in Noord-Holland, midden in de polder.”
Een Noord-Hollands Hof van Eden
“Het bleek een droomhuisje, ons Noord-Hollandse kasteel met een slotgracht en een boomgaard. Het is precies waar we naar op zoek waren toen we uit Amsterdam vertrokken, maar wat we toen nog niet konden vormgeven. Toen was niet helder wat we wilden of nodig hadden, of misschien durfden we er niet voor te kiezen, maar nu voelde het allemaal heel logisch en passend. De huur is laag dus we hebben veel vrijheid om te experimenteren. Ik schrijf, hervond mijn creativiteit en probeer nu te ontdekken hoe ik een carrière als schrijver of journalist kan vormgeven en doe vrijwilligerswerk in de lokale pluktuin. Michael geeft ook vorm aan een langgekoesterde droom: het kopen, opknappen en verhuren en verkopen van klassieke auto’s. We zijn een moestuin begonnen en hebben voor het eerst ruimte om echt te luieren, te luisteren naar wat ons hart ons ingeeft. Hier ging dat verstillen en vertragen eigenlijk automatisch.”
Het jaar van het experiment
“Deze plek voelt als een lot uit de loterij en het geeft ons de kans om dit jaar te bestempelen als het jaar van het experiment, waarin we alles mogen proberen en ook vooral mogen falen. Dat lukt alleen als je geen torenhoge hypotheek hebt en fulltime moet werken om dat te kunnen betalen. We hebben minder geld en spullen nodig en krijgen daar tijd en de vrijheid om dingen te maken waar we blij van worden voor terug. De vrijheid om je eigen weg te kiezen en te luisteren naar wat je echt wilt is prachtig mooi maar ook doodvermoeiend. Vanaf het moment dat je je realiseert dat je alles kunt zijn en doen wat je maar bedenken kan, brengt dat afwisselend groot geluk en dan weer angstzweet met zich mee. Die verantwoordelijkheid voor je eigen wel en wee betekent dat je je dromen niet kunt negeren en je je niet meer achter de kudde kunt verschuilen. We moeten het zelf doen en dat vraagt om continue intunen op je intuïtie en je zelfkennis.”
“Onze reis is niet van de baan, we hopen volgend jaar alsnog op reis te kunnen met onze Toyota en de daktent. Ik ben er van overtuigd dat we zullen vertrekken met veel meer vertrouwen, dat het niet meer zal voelen als een vlucht. We zijn al los en vrij, we hebben die zeggenschap over ons leven al terug, de reis wordt een uitbreiding van wat we al hebben gevonden hier in Nederland. Het wordt een verrijking in plaats van een rusteloze zoektocht.”
Jantine is schrijfster en journalist en schrijft op www.jantinejongebloed.nl over haar zoektocht naar ruimte, vrijheid, autonomie en groei. Je kunt haar ook volgen op Instagram @dereizendezon.
