Vroeg stoppen met werken of minder gaan werken was vroeger iets voor ‘oudere’ mensen, maar met pensioen gaan kan blijkbaar ook al als je in de dertig bent. Het vraagt alleen om een andere manier van leven, zo laat dit stel uit Canada zien dat op hun 31ste stopte met werken.
Een droom voor later
Een van mijn beste vriendinnen heeft Griekse roots. Haar vader komt oorspronkelijk uit een klein Grieks dorp waar families elkaar allemaal kennen. Het dorp is grotendeels zelfvoorzienend en opvallend veel mensen worden er heel erg oud. Mensen die er niet blijven wonen, keren in de zomer terug om te ontsnappen aan hun hectische leven in grote steden. Overdag zien ze hun jeugdvrienden en familie op het strand. ‘s Avonds eten, drinken en dansen ze alsof er geen morgen is. Jong en oud door elkaar. Kleine kinderen vallen in slaap in een kinderwagen, op schoot of onder de tafel en de honderd-plussers bekijken de dansende menigte met een glimlach. Het is een plek om de rest van de wereld te vergeten.
Na je pensioen
Al vanaf mijn eerste bezoek (ruim twintig jaar geleden toen ik nog druk naar vacatures bij werkzoeken.nl zocht) droom ik soms weg bij het idee om er na mijn pensioen (deels) te gaan wonen. Maar waarom zou ik daar nog zo lang op moeten wachten? Zeker in de winter is de gedachte aan een gepensioneerd leven in een warm en zonnig land onweerstaanbaar. Mijn aandacht bleef dan ook meteen hangen toen ik mijn oog op een artikel in The Guardian viel. Het ging over een stel dat op hun 31ste met pensioen ging. Ze hadden er daarna zelfs een boek over geschreven (‘Quit like a Millionaire‘) met een duidelijke boodschap; dit kun jij ook. Mijn interesse was gewekt.
Van China naar Canada
Kristy Shen groeide op in een arm gezin in China en verhuisde op jonge leeftijd met haar ouders naar Canada. Ze deed het goed op school en ging informatica studeren, omdat ze dacht dat dit haar de beste kans gaf op een goed betaalde baan. Haar inschatting bleek te kloppen. Ze startte als computer engineer en trouwde met Bryce Leung (ook een computer engineer). Samen werkten ze lange dagen en verdienden ze een mooi salaris, wat ze spaarden om een huis te kunnen kopen.
Stijgende huizenprijzen
Terwijl er steeds meer geld op hun rekening kwam te staan, bleven ook de huizenprijzen maar stijgen (iets wat in Nederland ook gebeurt en daar kunnen geen Vacatures Enschede, Amsterdam of Maastricht tegenop). Ze begonnen zich steeds meer af te vragen waarom ze al hun spaargeld in een huis zouden steken en dan ook nog een schuld moesten aangaan bij de bank. Een hypotheek, die ze in 25 jaar moesten afbetalen. Ze besloten het over een andere boeg te gooien. Ze berekenden dat ze ongeveer 40.000 dollar per jaar nodig hadden om van te leven. En dat voor een periode van ongeveer 25 jaar. In totaal kwam dat uit op 1 miljoen dollar. Als ze dat hadden, konden ze met pensioen.
Stoppen met werken
Dat klinkt als een onmogelijk bedrag, maar ze gingen er volledig voor. Ze huurden een goedkoop appartement buiten de stad, reisden alleen met het openbaar vervoer en gingen zelden uit eten of naar een bar. Allemaal met maar één doel voor ogen. Op hun 31ste was het zover en stopten ze met werken. Een groot deel van het geld investeerden ze. Zo konden ze gaan leven van de opbrengst.
De FIRE beweging
Shen en Leung zijn nu al een paar jaar dolgelukkig met pensioen. Hierin blijken ze niet de enige te zijn die dit doen. Zelf werden ze namelijk geïnspireerd door een beweging die FIRE heet. Dit staat voor ‘financial independence, retire early’. In 1992 verscheen hier voor het eerst een boek over dat heet ‘Your Money or Your Life’. De auteurs Vicki Robin en Joe Dominguez beschreven het idee dat je 70 procent van je inkomen spaart om later van te kunnen leven. Je werkt dus een aantal jaar heel hard en geeft weinig uit. Daarna ga je doen wat je leuk vindt. Op het moment dat je genoeg geld hebt, grofweg 30 keer het bedrag dat je per jaar nodig hebt, kun je stoppen met werken. Vervolgens leef je van de rente op je spaargeld of investeringen. Aangezien rente op spaargeld vandaag de dag niets meer oplevert, zijn volgens Sheng en Lueng vooral investeringen een goede manier om je geld meer waard te laten worden. Zij brengen hun dagen nu door met reizen, bloggen, schrijven en lezingen geven over hun manier van leven. En ook daar verdienen ze natuurlijk geld mee.
Over 10 jaar ….
Met pensioen op mijn 31ste ga ik niet meer halen. Die leeftijd ben ik al voorbij, maar het heeft me wel geïnspireerd om misschien meer te gaan sparen. Natuurlijk zijn er allerlei mitsen en maren te bedenken bij deze aanpak, maar het idee om over 10 jaar te stoppen met werken en elke dag van een prachtige uitzicht over zee te genieten, motiveert wel.
Wat denk jij? Is het een realistische en haalbare gedachte om zo vroeg met pensioen te gaan? En zou het iets voor jou zijn? We horen graag jouw gedachten en verhalen hierover. Deel ze met ons door hieronder een reactie achter te laten.
20 gedachten over “Dit stel besloot te stoppen met werken toen ze 31 waren”
Jeetje, enig! Leuk voor ze!
Maar voor hoeveel is dat haalbaar? Vraage af; ik ben echt reuze gelukkig nu hoor, vooral in mijn job ook! Maar toch
38 jaar
Kind, vriend
Huur 550
Uurloon bruto 12,87
Goede doelen steun +-1200 p/j
Bio -/lokaal eten, niet onderhandelbaar
Best goed voor elkaar ervaar ik zo. In elk geval erg gelukkig 😉 !
Enfin, als ik dus sterk beknibbel moet 2000 per jaar sparen lukken. Goede doelen- sorrie- 1200 erbij..
Ruim 3000 euro per jaar dus…
Uhm… 1 miljoen ..is dan…
Een aantal mensenlevens sparen?
En volgens mij zijn er best heel veel mensen, die het slechter dan ik, of niet heel veel beter bij elkaar verdienen?
Hoe dan?
Nouja.
In ieder geval nú al gelukkig. Beter dan over 10 jaar pas!!
De vraag van Johan, hoe zit het dan met het pensioensgat wat je dan hebt en de opbouw van je aow. Dat vraag ik me dus ook af!
Wij hebben altijd zuinig moeten leven, mijn man was electricien/meet-en-regel technicus en later na een reorganisatie in de ploegendienst bij en welbekende fabrikant van koffiemelk. Ik heb lang niet gewerkt, was kantoorbediende zoals dat heette bij een klein verzekeringskantoor. We zijn inmiddels met pensioen en hebben een vrijstaand huis in een dorpje in Friesland. We hebben het nu goed, dankzij AOW en een goed aanvullend pensioen. We leven nogsteeds redelijk zuinig, gooien het geld niet over de balk. We hebben twee kinderen en je werd geacht ontslag te nemen om voor de kinderen te zorgen. Toen was er nog vrijwel geen kinderopvang en ouders woonden ook niet in de buurt. Maar we hadden niet de mogelijkheid om op ons dertigste op te kunnen houden met werken! En dat is met de meeste “gewone” mensen niet mogelijk denk ik.
Voor mij, inmiddels 86 jaar oud, zijn, hoe mooi ze ook klinken, alle levens die alleen ter wille van zichzelf geleefd worden of ter wille van geld, dat aangewend wordt voor dat eigen leven, ongelooflijk egogericht. De vraag: ‘waartoe leef ik als mens op aarde?’ is voor mij de belangrijkste vraag die ik mij dagelijks stel. Het antwoord op die vraag bepaalt mijn leven en bepaalt ook, waaraan wij, mijn man en ik, ons geld uitgeven. Het is onze overtuiging dat de aarde, de kosmos en het klimaat en ook rijkdom en armoede alleen van het antwoord op deze vraag afhangen. Ik besef dat ik hiermee impliciet een oordeel uitspreek, dat neem ik op de koop toe.
Natuurlijk mag u een oordeel uitspreken, maar het is dan wel handig dit te doen op grond van kennis en niet van een idee dat u heeft.
in mijn geval ben ik fire sinds mijn 51ste inplaats van mijn tijd te geven aan een baas die er een duurder huis en een grotere auto van koopt en naar het buitenland op vakantie gaat.
ik kan nu met mijn tijd doen wat ik wil heb een zeer lage voetprint geef al jaren maandelijks aan goede doelen en investeer mijn geld voor een groot deel in opkomende landen (via lendahand) en oa in duurzame projecten en aan consumenten tegen een eerlijke rente (lenderenspender) enz.
het is dus zeer goed mogelijk voor je zelf te kiezen en tegelijkertijd veel te doen voor anderen eigelijk juist om dat je niet meer werkt en de tijd hebt hierover te lezen en te denken en dan te doen.
maar dit is natuurlijk maar mijn verhaal.
Mark
Stoppen met werken hoeft geen doel opzich te zijn lijkt mij. Belangrijker is dat je doet waar je goed in bent/ plezier in hebt.
Al 30j droomde ik ervan op het franse platteland te wonen…en nog 15j voor mijn pensioen. Luxe heb ik nooit( nodig )gehad, al jaren bezig met consuminderen, tweedehandsspullen en zelfvoorziening qua groenten, fruit en toiletprodukten…na een heleboel workshops. Drie jaar geleden moést ik weg uit de ratrace: werk opgezegd en mijn huisje verkocht.
Van dat geld OP HET FRANSE PLATTELAND 🙂 2 kleine huisjes gekocht (en nog wat overgehouden). Eén huisje verhuur ik als gîte in de zomer, met een tuin waar fruit en meerjarige, voor toeristen onbekende (lees: niet interessante) groenten staan. Mijn eigen tuin voorziet in de eenjarigen en fruit. Verder verkoop&ruil ik planten en mijn ambachtelijke zepen.
Na 3 jaar nog geen moment spijt gehad: ik sta op met de zon, heb een klein inkomen en tijd om te doen wat ik belangrijk vind…ik kan/wil niet terug naar métro-boulot-dodo !
Ik doe werk wat ik leuk vind: ik ben ondernemer met een B&B, ik maak grote mozaieken, ontwerp badjassen, schrijf blogs en kom regelmatig interessante mensen tegen. Natuurlijk zijn er ook dingen die minder leuk zijn: als een w.c. verstopt is, zal ik daar iets aan moeten doen, en het onderhoud van het dorpje is ook niet altijd even leuk.
Maar dat hoort erbij, denk ik dan, aan elke manier van leven zitten ook wat minder aangename kanten.
Luxe interesseert me niet, we leven tamelijk sober, maar toch kan ik doen en laten wat ik wil. En ik vermoed dat dat het belangrijkste is.
hoe zit het dan met het pensioensgat wat je dan hebt en de opbouw van je aow
Ik denk dat het heel hoed is voor een mens als we wat minder gaan consumeren. Dat is letterlijk en figuurlijk. Alles moet gewoon gevonden worden en we willen steeds meer. Hoelang kunnen we dat nog vol houden met zn allen?
Reacties zijn gesloten.