Een tijdelijk droomhuis op wielen: Vera woont met haar gezin in een Hymer

“We willen buiten wonen, met bomen en gras om ons heen. We willen vrij zijn. Ook schuldenvrij. We willen graag nú tijd kunnen besteden aan onze gezinnen, hobby’s, vrienden en familie. En aan onszelf. Niet pas na ons pensioen.” In januari zet Vera deze woorden op papier, niet wetende dat de daaropvolgende maanden volledig in het teken zullen gaan staan van het vinden van die perfecte plek. Een plek waar het anders kan, een plek waar mentale en fysieke ruimte is om écht te leven. Op dat moment woont ze samen met haar man Ko en kind Mickey (1) in een oude Hymer camper, en probeert ze met haar blog ‘Nieuwetijdswonen’ vorm te geven aan de zoektocht naar een nieuwe manier van wonen. Vera vertelt over hoe die zoektocht zich gaandeweg vormde en hoe het leven in een camper eruitziet.

Een droomboerderij

Een grote boerderij, genoeg ruimte, dichtbij vrienden en familie:  een jaar geleden woonden Vera, Ko en baby Mickey op de plek waar ze oud wilden worden. “Een droomplek”, verzucht Vera. Helaas werd de Noord-Hollandse boerderij waar ze in woonden verkocht en was deze voor Vera en haar man Ko gewoonweg te duur om over te nemen. “We gingen op zoek naar een nieuw thuis, dat was duidelijk. Maar wij waren inmiddels wel tot de conclusie gekomen dat dit het helemaal was, dat een rijtjeshuis nooit een optie voor ons zou zijn. De behoefte aan vrijheid en ruimte was onverminderd groot. Al snel bleek een huis op wielen de perfecte (tussen)oplossing.”

Trouwen en ontspullen

“In mei 2019 sloten we onze tijd in de boerderij af met een trouwfeest. Nog nooit zag de boerderij er zo mooi uit: vol lichtjes, vrienden en familie. Daarna begon het serieuze werk: alle spullen moesten weg. En met een huis, een grote schuur en een flink perceel betekent dat: ontspullen voor gevorderden.” Vera, Ko en Mickey zwerven een paar maanden rond – ze wonen bij Ko’s moeder en in het appartement van een nicht – om hun nieuwe leven voor te bereiden. In juli vertrekken ze naar Drenthe, helemaal kapot van al het harde werken van de maanden daarvoor. “Drenthe was onze vuurdoop, we moesten alles nog leren. Hoe werkt een campertoilet, hoe wissel je gasflessen en hoe doe je een afwas in twee centimeter koud water? Na Drenthe wisten we: we zijn er klaar voor. Kom maar op met dat nieuwe leven in een Hymer!”

Wonen in een ouder Hymer

Het leven in een Hymer was een ware meisjesdroom voor Vera, maar leek haar lange tijd onrealistisch. “Tot ik ineens een heleboel mensen tegenkwam die hetzelfde deden, toen kwam bij ons de realisatie: het kan wel” In een camper kwam voor Vera en Ko alles bij elkaar. “We wilden wel reizen, maar niet vliegen, we hadden een kind van net één jaar én ik nam ook nog gewoon m’n eigen onderneming mee. Je huis, je gemak en je kantoor bij je hebben was echt de enige manier voor ons. Het gaf ons ook de ruimte om een tijdje geen plan te hebben, want met een Hymer ben je flexibel. Bovendien is het in sommige opzichten goedkoper en ook wel erg makkelijk met zo’n kleintje.” Het ritme in een camper bleek heel goed te passen bij het jonge gezin. “Mickey bepaalde het tempo, het leek alsof het zo had moeten zijn. Natuurlijk moesten we wennen aan het leven in een camper en kwamen er allemaal nieuwe dingen op ons pad – water halen, tanks legen, het inplannen van een douche – maar het was snel gewoon. De camper voelde heel snel als thuis, omdat het eigenlijk heel erg leek op thuis.”

WorkAway’en in Duitsland

Na Drenthe vertrekt het gezin naar Duitsland. “We vonden een WorkAway-host en vormden met het andere gezin dat daar al werkte ineens een soort community. Ik dacht altijd: dat is niks voor mij, ik ben nogal gesteld op m’n privacy, maar het bleek juist hartstikke fijn. Ze hadden ook een kindje en snapten daardoor ons ritme, en wij dat van hen. We deelden eten, verdeelden de zorg en het werk op het land. Het was een bloedhete zomer dus werken deden we heel vroeg in de ochtend en ’s avonds. Ik heb hele goede herinneringen aan de zwoele zomeravonden met een biertje in de hand na een lange dag werken.” Het was in Duitsland dat Vera inzag dat wonen in een community precies zo ingevuld kan worden als je zelf wilt. Dat er niets is vastgelegd. Het zette haar aan het denken.

Een veld vol paradijsvogels

De winter doet haar intrede en het gezin rijdt met de camper naar zuid Spanje, waar ze aansluiting vinden bij de campercommunity in Tarifa. Zo’n 80 campers hebben zich daar verzameld op een veld dat eigendom van een privé eigenaar is: zolang niemand er een al te grote troep van maakt, mogen ze blijven. “Het was een bizarre mix: mensen in grote luxe campers die een of twee nachtjes bleven, maar ook gezinnen die er al drie jaar woonden. Er werd zelfs een baby geboren! Er was een weggeefwinkeltje waar mensen spullen konden halen en achterlaten en we vonden wederom aansluiting bij een paar gezinnen. Onze eigen community binnen dit vreemde veld vol vrijbuiters.” Toch komt er een einde aan de feestvreugde als het de eigenaar toch wat te gortig wordt en het veld wordt ontruimd. “We vonden het reizen geweldig, maar na acht maanden in de Hymer voelden we toch dat ons hart ergens anders lag.”

Een nieuwe manier van wonen

In maart ging Portugal, waar ze op dat moment verbleven, volledig op slot vanwege Corona. Het gezin keert daarom onverwachts terug naar Nederland en besluit om op zoek te gaan naar hun droomhuis. Een grote tuin, bezig zijn met de eigen gezondheid en die van de planeet, spullen en geld niet op de eerste plek zetten en duurzaamheid en een kleine ecologische voetafdruk juist wel belangrijk vinden: dat is het nieuwe wonen voor Vera. “Ik wil in een kleine gemeenschap samen wonen, samen zorgen, eigen voedsel verbouwen en meer tijd maken voor dingen die echt belangrijk zijn. We willen ons verbinden: met onszelf en met elkaar.” Vera denkt dat ze hierin niet alleen staan. “Ik zie steeds meer mensen van mijn leeftijd die het idee van fulltime werken, een goede baan, een mooi koophuis, een dure auto loslaten en op zoek gaan naar andere manieren van wonen en leven. Ik realiseer me ook dat het een luxepositie is: ik kan er voor kiezen om mezelf niet kapot te werken maar tijd te besteden aan andere dingen die ik belangrijk vind. Niet iedereen heeft die keus. Je geeft er trouwens ook dingen voor op natuurlijk: ik koop geen dure kleding en maak geen verre reizen, maar ik krijg er wel een groot gevoel van vrijheid voor terug”.

Een voortdurende zoektocht

Tot ze hun nieuwe manier van wonen hebben gevonden blijven Vera, Ko en Mickey wonen in hun Hymer. De afgelopen maanden wisselden ze dat af met een logeeradres in Nederland, maar binnenkort gaan ze weer op reis. “Ik heb van het wonen in een camper geleerd dat ik heel weinig nodig heb. Dat ik geen extra spullen wil, zelfs eten werd simpeler. Verse groenten van de markt en een kilozak rijst en we aten als vorsten. Plus, het wonen in een camper geeft ons de mogelijkheid om verschillende manieren van leven uit te proberen. Leven met oog voor de natuur, energieneutraal, off-grid en in een community: ik wil overal elementen van meenemen straks. Als we uiteindelijk iets vinden weten we dat het de juiste keuze is want we hebben immers overal al van geproefd”.

Je volgt Vera via @nieuwetijdswonen