Het is inmiddels ruim drie jaar geleden dat mijn man Thijs en ik onze comfortabele levens – inclusief keurig verbouwde jaren dertig woning, goedbetaalde banen en indrukwekkende platencollectie – gedag zwaaiden om onze intrek te nemen in een tot camper omgebouwde bus. Een enkeltje naar het beloofde land, zo zagen wij het wonen in een camper en ons leven op wielen voor ons.
We realiseerden ons geloof ik wel dat er niet meer elke dag gedoucht zou kunnen worden. En we snapten ook dat elke dag wakker worden met een strand als achtertuin waarschijnlijk ook niet tot de realistische mogelijkheden zou behoren, maar we hóópten het toch. De verhalen en foto’s die we op het internet tegenkwamen spraken ons niet tegen. We zagen gelukkige, veelal nogal blote mensen met keurig aangeharkte campers voor dromerige uitzichten. Nergens las ik over je behoefte doen op een emmer, zag ik vieze, natte modderlaarzen of foto’s van druilerige parkeerplaatsen. Na drie jaar weten we: ook vanlife kent naast alle fantastische, avontuurlijke en jaloersmakende kanten ook saaie, vieze en vermoeiende aspecten. Wonen in een camper: zo is het écht!
Een Pinterest-bus bouwen
Niet iedereen zal zich er aan willen wagen, maar wij waren vastbesloten ons eigen droompaleis op wielen te bouwen. Uren bracht ik daarom door op Pinterest, waar ik een schat aan informatie én mooie plaatjes vond. Na de aanschaf van een Renault Master – de voormalige bedrijfsbus van een glaszetter – mochten we dan eindelijk zelf een poging wagen om de dromerige foto’s van alle vanlife blogs te evenaren. We bleken al snel een totaal onrealistisch verwachtingspatroon te hebben. Niet alleen was het inbouwen van een bus iets héél anders dan het verbouwen van een woning en gingen er ontelbaar veel dingen mis, het duurde vooral een stuk langer dan verwacht. Een half jaar lang stopten we bloed, zweet, tranen én alle extra tijd die we hadden in het verbouwen van onze bus en hoewel ik nog steeds elke dag bewonderend naar ons werk kijk, werd de bus niet zo perfect als we voor ogen hadden. Een rafelrandje hier, een kiertje daar en nadat we er in trokken was er van onze showroom op wielen helemaal niets meer over. Dat gaf niet – we maakten van een utopie een daadwerkelijk huis, met alle kieren, onvolmaaktheden en gebruikssporen die daar bij horen – maar het maakt wel dat ik nu met een opgetrokken wenkbrauw kijk naar al die zogenaamde perfecte plaatjes. Want wonen in een camper is niet altijd perfect.
Na regen komt…
Na alle klusperikelen namen we onze intrek in ons rijdende huisje en verplaatsten we ons nieuwe onderkomen naar Engeland. We hadden daar de zomer van ons leven. Er was nog geen corona, het weer was fantastisch en we konden in alle rust onze weg vinden in dit nieuwe, avontuurlijke leven van ons. Alles ging van een leien dakje, tot we in oktober Schotland inreden en het weer volledig omsloeg. Er was regen – onophoudelijke regen – het vroor ’s nachts en werkelijk álles in de bus was vochtig. Dat wonen in een camper leuker is als het mooi weer is, snapt iedereen, maar had ik me gerealiseerd dat je regenjas na een wandeling in de regen niet zo snel meer droog te krijgen is? En dat je bed dan altijd klam – en koud – is? Dat het kleine vloeroppervlak continu onder de prut zit? En dat het heel erg moeilijk is om een productief of avontuurlijk leven te leiden als het buiten de dekens van je bed rond het vriespunt is?
Maar ook het andere uiterste is niet altijd feest. Bijvoorbeeld als het een graad of dertig is en je bus in de volle zon moet staan omdat je anders je telefoon ’s avonds niet op kunt laden met de stroom van je zonnepaneel. Of dat je huis – ook als de zon weg is – snikheet blijft en je vanwege de veiligheid geen raampje open kunt laten. Of dat het heel hard waait en je niet kunt slapen omdat je zeeziek wordt van je eigen huis. In een bus ben je, veel meer dan in een bakstenen huis, afhankelijk van het weer. Je leert er mee omgaan hoor, echt. Maar ook bij het wonen in een camper schijnt schijnt de zon niet altijd!
Een stel viespeuken
Het is maar goed dat er nog geen geurfunctie op onze telefoons zit, heb ik meermaals gedacht. Want wat je nou nooit terug ziet op al die vrolijke, zonnige plaatjes is de enorme viezigheid die het leven onderweg met zich meebrengt. Alles gebeurt op zes vierkante meter en je kunt je misschien voorstellen dat die paar vierkante meter met het constant naar binnen en naar buiten gaan binnen een dag z’n glans – vrij letterlijk – verliest.
Je tandenborstel ligt naast je op het dashboard drogende onderbroeken, de voorraad pasta bevindt zich naast het chemische toilet en de kruimels, haren, zandkorrels en chocoladevlekken verzamelen zich in rap tempo in je bed. Hoe hard je ook probeert ze buiten de deur te houden. Als je niet snel genoeg je vuilnisbak leegt ruikt je huis naar bedorven fruit en als je je vieze afwaswater te lang in de vuilwatertank laat zitten dan ben je geneigd buiten te gaan slapen, zo erg kan dat stinken.
Oh en douchen? Dat doe je met een washandje en een kommetje lauw water, of maximaal één keer per week. Van wonen in een camper word je heel gelukkig – wij althans – maar ook zeker een stuk viezer (en makkelijker). Dat gezegd hebbende: het wonen in een camper bracht ons veel meer dan het ons kostte. Het gaf ons de vrijheid om onszelf opnieuw uit te vinden, nieuwe mensen, landen en culturen te leren kennen en heel veel tijd buiten door te brengen. Maar die plaatjes op Pinterest? Wij weten wel beter!
Wat zijn jouw ervaringen met het wonen in een camper? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.
Foto’s: Angélica Vis
14 gedachten over “Wonen in een camper: zo is het écht”
Vooropgesteld; we wonen niet in een camper(bus). Wel hebben we de nodige ervaring. In 2011 hebben we ons huis verkocht en 7 maanden in onze Fiat bus gewoond van mei tot januari. Vocht is dan je grootste vijand in de vochtige en koude perioden, met name door het enkele glas van voorraam en deurramen.
Vanaf 2012 hebben we onze nieuwe camper gekregen met 55 tot 60 mm geïsoleerde wanden, bodem en dak. Bovendien is de rijcabine alleen om te rijden. Na her rijden gaat de dikke geïsoleerde schuifdeur dicht. Dan wordt het het een heel ander verhaal.
Geen vocht, LPG verwarming, dieselverwarming en sinds een paar jaar een Cubic Grizzly houtkacheltje uit Canada. Sinds deze zomer ook 2 x dikke lithium accu‘s. 2 weken geleden een droogtoilet Separett Tiny ingebouwd. Vanaf 2013 zijn we gemiddeld per jaar een maand of acht onderweg. Met de nieuwe WC, die geen water verbruikt, denk ik nu 4 a 5 weken met 1 tank water te kunnen doen. Externe stroom hebben we niet nodig en 1 x per jaar tanken we onze LPG onderbouw tank weer vol.
Onze ervaring ( met idd een kwalitatief goede camper) is dus dat het qua comfort prima is.
En wat ik misschien nog wel het heftigste vind en waar ik nóóit iemand over hoor, is het gebrek aan privacy als je in Nederland bent.
Want met mooi weer zijn ALTIJD OVERAL mensen en is het hard zoeken naar een plekkie waar je kan staan met je bus en lekker buiten kunt zitten en alleen kan zijn….
Wat een leuk stukje! Ik woon zelf sinds 2014 in een bus en moet altijd lachen (en word er soms ook een beetje kriegel van) om het fantastische imago van ‘vanlife’ op internet.
Ook ik zou nooit meer in een huis willen wonen, maar naast zon en de mooiste plekjes horen inderdaad vocht, stank (helemaal met een hond!!), altijd zand in je bed, lelijke parkeerplaatsen, een volle vieze wc en vaak vroeg wakker vanwege het verkeer er ook bij!
In Nederland is het in elk geval niet zo heel erg romantisch…
Mooie plaatjes op internet zijn altijd verleidelijk. Als je wilt weten hoe het echt is zou je een camper kunnen huren van particulieren via een platform als Camptoo of Goboony. In het laagseizoen kan dat vaak goedkoper.
Zelf woon ik in een camper en sta op een rustige minicamping in Nederland. Ik ben niet reislustig maar had vrij plotseling woonruimte nodig en met deze camper heb ik dat. Inmiddels krijg ik het benauwd bij het idee dat ik weer in een rijtjeshuis zou moeten wonen. Ik ben opgegroeid op het platteland en nu woon ik eindelijk weer zoals toen. Ik word wakker met een fluitconcert van vogels, zie konijnen lopen en geniet van de ondergaande zon. Voor 1 persoon is deze camper best royaal. Boven de cabine is een alkoof waar ik slaap, dus ik hoef niks om te bouwen. Beneden is genoeg ruimte om te leven. Ik heb een goede kachel met overcapaciteit in mijn camper, dat is wel heel fijn. Verder heb ik een gaswisselaar laten inbouwen zodat als 1 gasfles leeg is, hij automatisch overschakelt op de andere fles. Vooral in de winter is dat fijn.
@Manja: ik denk er over om in een gewone caravan (geen stacaravan) te gaan wonen. Mijn grootste vraag is nog: waar kan ik staan? Jij staat op een mini camping, is dat prijzig? Welke voorzieningen heb je?
Hallo Remco, ik zie je bericht nu pas en ik weet niet of je mijn antwoord nog leest. Op de camping waar ik sta betaal je 950,- voor een seizoenplaats (1 apr tot 1 okt). Daar zit stroom, water, WiFi, toeristenbelasting en gebruik van douche en wc bij in. In het seizoen is er veel keus in campings en voor de prijzen moet je op hun website kijken. In de winter zijn er niet zoveel campings open maar als je niet gebonden bent vind je altijd wel wat. Succes met je avontuur!
Nou, nu een derde en laatste poging (mail viel de hele tijd weg bij drukken op Antwoord) een leuke respons te geven op de vraag van Ellen. Kijk, als je met een camper reist ben je je bewust van de hoeveelheid water die je meeneemt. Zowel drinkwater als gewoon water voor het spoelen van toilet en het doen van je afwas. Aangezien ik veel vertoefde op vrije plaatsen in Spanje en Portugal moet je verantwoord met water omgaan. Uitgebreid liggen plonzen onder de douche zoals je in huis gewend bent in Nederland is niet mogelijk en wellicht ook niet eens nodig. Wat ik deed was zwemmen in zee, zelfs in de winter en me afspuiten met een hogedrukplantenspuit die in de zon heeft gestaan en lekker warm is. Zo kun je het zoute water afwassen zoals surfers dat ook doen als ze hun pak uittrekken. Vervolgens een beetje zeep en wederom de spuit erop. Ja, natuurlijk niet in de camper maar erbuiten. En als er veel mensen zijn ga je achter je camper staan in je blote billen. Hoe moeilijk kan het zijn.
Dag Florine en Thijs,
Hier een reactie van iemand die ook echt in een camper woont. Ik kocht in 2015 een Hymer bouwjaar 1990. Technisch in goede staat maar er moesten toch wel wat dingen veranderd worden. Zo bleken de zonnepanelen bijna niets op te brengen en één van de 2 huishoudaccu’s kapot. Heel langzaam ben ik ingegroeide hoe een camper werkt met koelkast, kooktoestel en opladen van je spullen, o.a. telefoon. Ik heb alle dakluik en vernieuwd, nieuwe zonnepanelen, een AGM huishoudaccu, nieuwe gordijnen. Ook een nieuwe vloer van kurk over de oude gelegd. En nog veel meer kleine dingetjes. Dat ging allemaal gefaseerd. Overwinteren deed ik in Spanje en Portugal. Nu in Nederland vanwege alle reisbeperkingen.
Heb veel vrij gecamperd in Spanje. Een heerlijk leven. Deed dat in mijn uppie.
Ik heb niets van dat alles meegemaakt zoals jullie met stank, kou en nattigheid.
Wel afgelopen winter 14gr vorst. Het gas was niet aan te slepen…. Maar dat is tijdelijk.
Douchen gaat minder maar ik heb van surfers geleerd hoe dat kan met een plantenspuit: simpel en effectief.
Woon nog steeds in mijn camper maar heb het af en toe gemakkelijker als ik bij mijn vriendin de was kan doen ipv bij een pompstation de was doen.
Mooi en eerlijk stuk zoals altijd. Hen3kus,ik ben wel benieuwd hoe je dat doet : douchen met de plantenspuit!
Wat een (h)eerlijk verhaal hulde daarvoor.
Ik hunker zelf enorm naar n yurt, net als jullie makkelijk en niet moeilijk doen.
Beseffen waar het wel om gaat en wat totaal niet belangrijk is.
Het is enorm ontwapenend om jullie real life kant van van life te lezen.
En ja de plaatjes en vids zijn te mooi om waar te zijn zeker als het zonnetje schijnt wat in de meeste gevallen zo is.
Daarom altijd kritisch blijven bij wat je ziet en het nimmer mooier maken dan het is.
Wat geweldig om te lezen dat jullie zo gegroeid zijn door op deze manier te leven. Ik kijk vaak ook op YouTube naar mensen die leven in een bus en kan daar erg genieten van de eenvoud in het leven waar men dan voor gekozen heeft. Wel vraag ik me dan af hoe het zit met een inschrijving in een gemeenteregister. Moet je dan geen vast woonadres hebben om ingeschreven te blijven? Je kunt niet jarenlang door Europa zwerven zonder vaste woon- of verblijfplaats toch?
Ik heb respect voor jullie manier van leven!
Wat een tof verhaal! Goed dat jullie het toch gedaan hebben. Vanlife kan hard zijn maar is een fantastische levenservaring.
Hoi Florine en Thijs, wat een verhelderend en eerlijk verhaal. Social media laat het vaak voorkomen alsof alles een perfect iets (niet alleen het wonen in een camper). Fijn dat jullie ook de realiteit op deze manier weergeven. Ik ben zelf aan het nadenken om een camper te kopen en daar een x aantal maanden mee door Europa te trekken maar wel in Nederland een thuisbasis houden. Ik werk locatie onafhankelijk dus voor mij zou dit echt een droom zijn die uitkomt en die paar ‘ongemakken’ neem ik dan graag voor lief. Super dat jullie dit avontuur zijn aangegaan.
Reacties zijn gesloten.