Florine en Thijs wonen in een bus

Wonen in een bus. Samen met je grote liefde. Een huis op wielen, vrij en los van alles. De ene nacht val je in slaap met het zachte geruis van de zee, de volgende dag beschut onder de bomen in een bos. Het is een manier van leven, waar velen over dromen, maar voor de Florine en Thijs is het werkelijkheid. Zij zeiden hun oude leven in Alkmaar vaarwel en begonnen samen aan een nieuw avontuur. Florine vertelt over haar nomaden bestaan, de romantiek en over hoe het haar veranderde.  

Een nieuw leven, wonen in een bus

‘Twee jaar geleden verkochten we ons huis en besloten om in een bus te gaan wonen. Deze beslissing namen we niet van de ene op de ander dag. Het was een proces dat eigenlijk al jaren geleden begon, toen Thijs en ik met de auto en een tentje 6 maanden door Europa reisden. Het was afzien en tegelijkertijd ook de gelukkigste periode van ons leven. We leefden met dag, volgden het ritme van dag en nacht en luisterden naar ons lichaam. Weer terug in Nederland begon het ‘gewone’ leven weer. We kochten een huis, hadden een hypotheek en een baan, maar het bleef kriebelen.’

Een tiny house

‘Tijdens een vakantie in Amerika sliepen we in een tiny house. Het voelde zo overzichtelijk, licht en duurzaam en ineens wisten we zeker: dit is wat we willen. We verdiepten ons in de tiny house movement, maar hoe verder we kwamen, hoe zekerder we wisten dat het voor ons te vast was. Onze reislust was te groot. Daarom besloten we om in een bus te gaan wonen en te leven als nomaden. Zonder spullen en vrij in ons hoofd.’

WWOOF-en in het Verenigd Koninkrijk

‘Onze reis begon in het Verenigd Koninkrijk. We werkten voor kost en inwoning op verschillende biologische boerderijen en dat was helemaal in ons straatje. De boerderijen waren duurzaam, kleinschalig en vaak niet commercieel. We leerden veel en ontmoetten bijzondere mensen. Zes maanden lang reden we door Engeland, Wales en Schotland. Op een van die adressen kwamen we een jongen uit Australië tegen. Hij had 8 maanden door Europa gefietst en had vreselijke heimwee. Door zijn verhalen besloten we een wereldticket te kopen en naar Australië te vertrekken. We bleven er uiteindelijk een jaar en kochten weer een bus om in te wonen’.

Flexibiliteit en oplossingsgerichtheid  

‘Vlak voor de kerst kwamen we terug in Nederland en een paar weken geleden vertrokken we weer met onze verbouwde bus – die braaf in Nederland op ons had staan wachten – richting Spanje en Portugal. Door de uitbraak van het coronavirus moesten we onze reis helaas afbreken. De grenzen gingen op slot en buitenlanders waren niet meer welkom. Nu wachten we in Nederland af tot we weer op pad kunnen. De afgelopen twee jaar hebben we in elk geval geleerd om met onverwachte gebeurtenissen om te gaan. Die flexibiliteit komt nu goed van pas. We nemen het leven zoals het komt en we zijn gewend om 24/7 samen te zijn.’

Los van alle verplichtingen

‘Het is wel gek om weer in Nederland te zijn. We zijn misschien gewend om altijd samen te zijn, maar ook om te kunnen gaan en staan waar we willen. Het heeft trouwens wel even geduurd, voordat we ons zo vrij voelden. Twee jaar geleden voelde de eerste twee weken dat we met de bus op pad waren als vakantie. Pas daarna groeiden we langzaam in ons nieuwe leven, terwijl we tegelijkertijd ons oude leven los lieten. We leerden te leven met de dag en vonden onze plek in de bus. Pas toen we uit Australië terugkwamen, beseften we dat we ook echt waren veranderd. We waren zo ontspannen, hadden geen verplichtingen meer of het idee dat we iets moesten. Een heel fijn gevoel dat blijft groeien.’ 

Tijd is een cadeau aan jezelf

‘Het belangrijkste is dat we nu echt de tijd nemen voor dingen. Tijd is ons meest kostbare bezit en het mooiste cadeau dat je jezelf kunt geven. Iedereen is altijd zo bezig met geld verdienen en spullen kopen, maar tijd biedt zo veel meer. We kijken met verbazing naar mensen, die zichzelf dwingen om een vastomlijnd leven te leiden. Ze gaan naar school, zoeken een baan, verdienen geld, kopen een huis en blijven maar werken om dat huis te kunnen betalen. Pas als ze met pensioen zijn, mogen ze gaan leven. Dat is toch gek? We wilden nu leven, niet later.’

Weg met de angst

‘En er zijn veel mensen, die wel iets anders willen, maar de stap niet durven te zetten. Bij ons was dat geen optie. De avonturendrang te groot. Te groot voor alle ‘maren’. Natuurlijk vonden we het wel spannend, maar we wilden de stap gewoon zetten. Wij zeggen tegen iedereen die onze beslissing ‘dapper’ noemt dat er eigenlijk niet zo veel mis kan gaan. Het ergste wat er kan gebeuren is dat je dood gaat, maar dat gaan we allemaal, of dat je aan het einde van de rit blut bent. Dan ga je met een rugzak vol herinneringen weer doen wat je al kunt: een baan zoeken, opnieuw sparen.
We hebben inmiddels een stuk minder angst. De angst om buiten de boot te vallen, geen geld te hebben, geen pensioen op te bouwen, geen droomhuis te hebben en de angst voor het onbekende –  allemaal zaken die voor veel mensen een grote rol spelen – zijn langzaam minder geworden.
We leven nu ons leven, precies zoals we dat zelf willen. We lummelen, genieten, werken en ontspannen. Natuurlijk zitten we ook wel eens ergens over in. We zijn geen verlichte mensen, maar kijken rationeel naar onze angsten. We praten erover en vinden een weg om ermee om te gaan en proberen dan de controle los te laten.

Elke dag buiten

Het leven in een bus is niet altijd romantisch, maar we genieten van elk moment. We zijn bijna altijd buiten en kunnen elke dag ergens anders wakker worden. Maar het is niet altijd gemakkelijk. In de bus heb je geen stromend water, dus je weet nooit zeker of je kunt douchen. Voor de stroom zijn we afhankelijk van de zon en poepen doen we op een emmer, maar het is gewoon zoals het is. En dat is mooi.’
Florine en Thijs vertellen op www.vanverhalen.nl nog veel meer over hun reizende leven. Je vindt er tips over wonen in een bus, reisverslagen en andere overpeinzingen. Ook maken ze een tweewekelijkse VanVerhalen reispodcast die je onder andere kunt vinden op Spotify, of in je favoriete podcast app.
Foto’s Angélica Vis