Zelf je eten verzamelen, ofwel wildplukken, is al zo oud als de mens zelf. Onze voorouders deden het en ook nu zijn er nog hele volksstammen die hun kostje bij elkaar scharrelen. Zij zoeken naar eetbare planten, noten en zaden. Nu de lente haar intrede heeft gedaan en alles om ons heen lijkt te groeien, bloeien en zoemen is ook het wildplukseizoen geopend. Oogsten zonder zaaien heeft iets romantisch, maar hoe doe je dat eigenlijk, wildplukken?
Eten wat de natuur schaft
Je kent het misschien wel: je staat voor een struik met smakelijk uitziende besjes. Het zijn geen bramen of kersen, die herken je wel. Deze heb je nog nooit in de supermarkt zien liggen. Je moeder heeft je geleerd dat je niet zomaar bessen van struiken mag eten, want giftig, dus je gaat er van uit dat ze inderdaad niet eetbaar zijn en loopt verder. Hartstikke zonde, want zowel een groot aantal bessensoorten als andere planten, bloemen, noten en vruchten zijn eetbaar én voedzaam. Als het op eten uit de natuur aankomt lijken we soms het spoor een beetje bijster te zijn. Toch kun je van een veld paardenbloemen heerlijke honing maken. Madeliefjes uit de achtertuin verwerk je in een handomdraai tot kappertjes. In het wilde weg paddenstoelen plukken is niet alleen verboden maar ook levensgevaarlijk en van zomaar een hand brandnetels in je mond stoppen, word je niet gelukkig terwijl je toch ook met dit onkruid heel veel kanten op kunt in de keuken. Je moet alleen wel even weten hoe.
Wildplukken: de basisregels
Voordat je dus driftig begint met het leegtrekken van je tuin of het plaatselijke bos is het belangrijk om een aantal basisregels in acht te nemen. Wildplukken is namelijk niet zonder meer toegestaan. Zo is het in het algemeen verboden om planten te verzamelen in natuurreservaten of andere terreinen die onder natuurbescherming staan. In sommige gebieden is verzamelen toegestaan voor ‘privégebruik’, maar informeer altijd bij bevoegde natuurbeschermingsautoriteiten naar de plaatselijke regelgeving. Voordat je het weet, word je op de bon geslingerd voor ‘stroperij’. Overigens is niet alleen het plukken van beschermde soorten verboden, maar kan verspreiding van bepaalde planten ook ongewenst of zelfs verboden zijn.
Waar je nog meer op moet letten
Naast de wet- en regelgeving omtrent wildplukken is het ook belangrijk om goed te weten wat je plukt. Om onaangename verrassingen te voorkomen is het belangrijk dat je de planten die je plukt eerst determineert om verwisseling met een giftige dubbelganger te voorkomen. Bovendien zou je planten, kruiden en bloemen die je wilt gebruiken voor voedselbereiding alleen moeten verzamelen in gebieden zonder milieuverontreinigende stoffen zoals uitlaatgassen of dierlijke uitwerpselen. Je wilt immers liever geen hondenpoep op je bord of eindigen met de beruchte vossenlintworm. Verzamel en pluk alleen wat je nodig hebt en wees er zeker van dat je genoeg overhoudt voor andere mensen en dieren die ook graag hun maaltje uit de natuur halen. Geniet van wat de natuur je biedt, maar pluk haar nooit helemaal leeg.
Hulp bij wildplukken
Omdat wildplukken steeds populairder wordt is er inmiddels een keur aan wildplukboeken, cursussen en initiatieven. Deze kunnen je verder op weg helpen om een volleerd wildplukker te worden.
Met behulp van de online Wildplukwijzer (‘pluk naast de petteflet’), een handige Google Map die alle openbare fruit- en notenbomen en verdwaalde komkommerplanten bij jou om de hoek en in de rest van Nederland in kaart brengt, kun je meteen beginnen. Elke plukplek op de wildplukwijzer bevat een link naar een uitgebreide beschrijving van deze boom of plant in de Wildplukwiki van initiatiefgroep Oogsten zonder Zaaien, waar je ook veel behulpzame links vindt naar andere wildplukinitiatieven.
Wil je liever eerst een keer met een echte kenner op pad dan kun je terecht bij Casa Foresta. Edwin Flores, misschien wel de bekendste wildplukker van Nederland, organiseert wildplukworkshops in eigen land en zelfs paddenstoelenreizen naar Italië. Van zijn hand is ook het handige ‘Het Grote Wildplukboek’, waarin hij de geheimen van het wildplukken behandelt en je in het laatste hoofdstuk voorziet van een aantal wildplukrecepten van de hand van topkok Jonnie Boer van de Librije zodat je van je geplukte schatten meteen iets lekkers kunt maken.
Ook de handige veldgids ‘Welke eetbare wilde plant is dat?’ van de ANWB helpt je snel op weg om zelf iets eetbaars uit de natuur te halen. In dit boekje wordt speciaal aandacht besteed aan de giftige planten die je liever niet op je bord ziet verschijnen.
Verreweg het meest compact is de ‘Wildplukkaart’: op deze handige vouwbare kaart zie je in een oogopslag allerlei lekkernijen met bijbehorende oogsttijd, vindplaats en toepassing.
Ga jij wel eens wildplukken en deel je graag jouw ervaringen en tips? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.
3 gedachten over “Hulp bij wildplukken: zo verzamel je zelf je eten uit de natuur”
Wij eten regelmatig zevenblad (Aegopodium podagraria), een “onkruid” wat iedere tuinier verfoeit omdat het zo hardnekkig is.
ik vind het een slecht idee, laat de natuur gewoon met rust. We hebben in Nederland al zo weinig natuur, verstoor het niet nog meer.
Het lijkt me geen goed idee dat mensen massaal de natuur intrekken om bessen en noten te verzamelen. Er ís al for veel verstoring. Laat de natuur met rust en gun de flora en fauna hun eigen kringloop.
Reacties zijn gesloten.