Lauren Singer, een 23-jarige student in New York, hoeft al 2 jaar geen vuilniszakken weg te brengen. Toen zij ongeveer 3 jaar geleden Milieu Studies aan de New York University studeerde, ontdekte zij een veel te grote hoeveelheid plastic in haar koelkast. Vanaf dat moment begon ze een leven zonder plastic, en later een leven zonder afval.
Afvalvrij leven: zo doe je dat
Lauren vond het milieu altijd al belangrijk. Ze studeerde Milieu Studies en protesteerde tegen olie. Ze was voorzitter van een clubje dat wekelijks belangrijke milieuzaken besprak. Iedereen zag haar als een duurzaam meisje. In de woorden van haar oma: “Een echte boomknuffelaar”.
Maar op een dag kwam Lauren thuis en opende ze haar koelkast. Daar lagen allemaal plastic verpakkingen. “Huichelaar”, dacht ik. “Ik was geen groen meisje, ik was een plastic meisje! Wat was ik al mijn hele leven aan het doen? Op dat moment nam ik de beslissing om alle plastic uit mijn leven te bannen.”
Lees ook: De Nederlandse Emily Jane Lowe deelt haar 5 basisprincipes om te leven zonder afval
Stoppen met plastic betekende ook veel verpakte dingen zelf leren maken, van tandpasta tot schoonmaakmiddelen. Hiervoor deed ze veel online onderzoek. Op een dag kwam ze een blog van een vrouw tegen met twee kinderen die al jaren in Californië woonde zonder afval te hebben. Op dat moment was er al bijna geen plastic in Lauren’s leven meer te bekennen. Ze dacht bij zichzelf: “Als een vrouw met twee kinderen zonder afval kan leven, dan kon zij, een (toen) 21-jarige single studente dat toch zeker ook?”
Van geen plastic naar geen afval
Maar hoe kreeg Lauren het voor elkaar: afvalvrij worden? Ten eerste stopte ze met het kopen van verpakte producten: ze vult haar eigen potten en zakken met onverpakt eten. Ten tweede koopt ze geen nieuwe kleren meer, maar shopt ze tweedehands.
Ze maakt haar eigen schoonmaak- en schoonheidsspullen. Daarnaast heeft ze een heleboel spullen gedoneerd, weggegeven, weggegooid of verkocht. Verder zegt ze ‘nee’ tegen plastic of papieren zakken in de supermarkt en tegen rietjes in haar cocktails in de bar.
Dit alles ging natuurlijk niet van de ene op de andere dag. Het duurde meer dan een jaar om helemaal afvalvrij te zijn.
“Het moeilijkste deel” zegt ze, “was eerlijk kijken naar mezelf en beseffen dat ik niet leef op een manier die past bij mijn waarden.”
Kijktip: Leven zonder afval bij Kassa Groen
De voordelen van leven zonder afval
Volgens Lauren biedt afvalvrij leven veel voordelen:
- Je bespaart geld. Als je liever geen impulsaankopen doet, maak je eerst een boodschappenlijstje. Ook betaal je geen premie voor de verpakking als je onverpakt voedsel koopt. En tweedehands kleding is goedkoper.
- Je eet beter. Onverpakte voedingsmiddelen zijn vaak gezonde keuzes, zoals biologische groenten en fruit, volle granen en peulvruchten en veel lokale producten.
- Je bent gelukkiger. Eerst moest ik voortdurend schoonmaken omdat ik zoveel spullen had. En ik heb ook veel minder stress van het boodschappen halen, ik ga nu 1 keer per week naar de supermarkt en dan koop ik alles wat ik de rest van de week nodig heb, dus ook ingrediënten om bijvoorbeeld mijn tandpasta te maken. Dat is niet alleen zonder stress, maar ook gezonder (geen chemicaliën!).”
Lauren’s blog, Trash is for Tossers, is inmiddels uitgegroeid tot een bedrijf, The Simply Co, waar ze producten die ze de afgelopen twee jaar heeft leren maken verkoopt.
Lauren heeft ook een eigen youtube kanaal. In onderstaande video legt ze uit hoe je zelf tandpasta maakt. Zo hoef je nooit meer plastic tubes in de vuilnisbak te gooien:
Leer meer tips over leven zonder afval in ons Dossier Consuminderen.
Bron: Mindbodygreen
5 gedachten over “Studente in NYC leeft al twee jaar afvalvrij”
Pingback: Zo winnen verpakkingsvrije winkels het van de supermarkt -
Zelf als je doodgaat produceer je nog afval.
De oplossing? Helemaal niet geboren worden lijkt mij…
Hoe goed haar streven ook is: zonder afval leeft ze natuurlijk bij lange na niet. Zelfs zonder plastic leeft ze niet. Kijk alleen al naar de foto waarop ze voor een keukenblok staat. Ooit zullen de materialen waarvan die keuken gemaakt is en waarbij zonder twijfel plastic onderdelen zitten bij het afval terecht komen. Ik vraag mij ook af waar die tandenborstel van gemaakt is. En de kleren die zij aanheeft. Daar zitten misschien geen plastics maar wellicht toch wel andere kunststoffen in verwerkt. En die metalen lepels en andere metalen voorwerpen en onderdelen? Je kunt redeneren dat dat geen afval is want het kan gericycled worden. Toch kost het produceren van metalen en het maken van metalen voorwerpen enorm veel energie. Deze energie is ook een vorm van afval (een groot deel van die energie verdwijnt bovendien gewoon in de atmosfeer zonder daadwerkelijk gebruikt te zijn). De winning van metalen (mijnen) zelf geeft enorm veel afval en schade aan het milieu. Hetzelfde geldt voor glazen voorwerpen. Zo kan ik wel doorgaan: het streven is zonder meer goed en het is best indrukwekkend hoever ze gekomen is maar het is weinig als je bedenkt hoeveel verborgen afval en energie er zit in alles wat ons omringt. Dat laatste is zonder twijfel veel groter dan wat zij bespaart. Daar wil ik niet mee zeggen dat ze dit dan maar zou moeten opgeven maar wel dat het slechts een bescheiden begin is. Er valt enorm veel te doen.
Pingback: Schaamrood op mijn wangen.. | afgezienvan
Pingback: Schaamrood op mijn kaken.. | afgezienvan
Reacties zijn gesloten.