Welke spullen zijn nog onverslijtbaar, vroeg ik me gister af terwijl mijn twee jaar oude staafmixer er de brui aan gaf. Goedkoop is duurkoop zei mijn vader altijd en daar moet ik hem gelijk in geven. Het bewijs? De 30 jaar oude (verkleurde, maar werkende) Magimix van mijn moeder, mijn ouderwetse wekkerradio, mijn eerste teddybeer of een schaar van mijn opa. Niet kapot te krijgen. En zo zijn er nog heel veel andere producten.
Bij hetkanWEL willen we een lijst met onverslijtbare gebruiksvoorwerpen maken. Wil je daarbij helpen? Dat kan door onderaan de blog jouw voorbeelden met me te delen. Heb je er ook nog een mooie foto bij? Mail die dan met toelichting naar redactie@hetkanwel.nl, dan voegen we die toe aan dit blog.
Onderdelen vervangen
Vroeger maakten we spullen waarvan je de onderdelen kon vervangen, of die je kon repareren. Denk aan auto’s, broodroosters, stofzuigers of scheermessen. Tegenwoordig ligt het grootste van onze spullen na een paar jaar – in het beste geval – in de milieustraat. Zo had ik bijvoorbeeld een wake-up light. Het werkte fantastisch, vooral omdat ik niet zo’n ochtendmens ben, maar kind-proof was hij niet. Binnen afzienbare tijd hadden mijn jongens hem vakkundig gesloopt. Kapot en niet meer te repareren. Mijn oude wekkerradio kwam weer uit de kast, maar dat was toch anders.
‘Nieuw’ is ‘nog net niet kapot’
De architect Thomas Rau vertelde in een interview met het FD dat het soms de bedoeling is dat producten na een paar jaar kapot gaan. Zo spraken de producenten van gloeilampen met elkaar af, dat een gloeilamp maar 1000 uur mag branden. Daarna moest ie stuk. Anders verkochten ze niets, want een ‘echte’ gloeilamp ging wel 100 jaar mee. Rau vertelde dat vanaf dat moment ‘nieuw’ ‘nog net niet stuk’ was. Ben je een beetje zuinig, dan gaat een voorwerp iets langer mee. Heb je pech, ben je onhandig, of slordig? Dan duurt het iets korter, maar vervangen zul je. Gelukkig is er hoop want als je gaat nadenken, kom je best op een groot aantal onverslijtbare producten van duurzame ondernemers.
1. Schaar
Een goede schaar gaat een leven lang mee. Mijn moeder heeft er een in haar naaidoos, die ze ooit van haar vader kreeg. Het was ten strengste verboden om er papier mee te knippen, maar verder was hij onverwoestbaar. Daarom was ik enthousiast toen een vriend een scharenfabriek in Sheffield, Engeland, overnam. Het bedrijf heet Ernest Wright en bestaat al sinds 1902. De scharen worden er met de hand gemaakt. Het motto is ‘Bought once, they’ll love you for a lifetime’. Onverslijtbaar dus.
2. Pan
In mijn leven heb ik veel te veel pannen versleten. Afgebladderde antiaanbaklagen (niet gezond), niet te repareren oren, losse handvatten of niet meer schoon te krijgen na een mislukte poging iets te koken. De enige pan die al mijn culinaire uitspattingen overleeft, is die van mijn man’s overgrootmoeder. Het is een aluminium soeppan met handvaten die er vast aan zitten. Deze pan is uniek, maar je kunt nog steeds een pan voor het leven kopen en dat ga ik doen. Bijvoorbeeld een gietijzeren pan van Le Creuset (je weet wel in de mooie kleur rood), of een roestvrij stalen pan met keramische antiaanbaklaag van Green Pan. Zonder giftige stoffen en met levenslange garantie.
3. Jas
Van mijn eigen oma erfde ik een jas van schapenwol. Het beeld van mijn oma, weggedoken in deze jas die haar beschermde tegen de kou, staat op mijn netvlies gebrand. Ik kreeg de jas, omdat ik het ook altijd koud heb. De mouwen zijn eigenlijk te kort, maar met handschoenen gaat het prima. Ik draag hem al bijna 20 jaar en denk dat hij ons allemaal overleefd.
4. Magimix
Zoals ik in de inleiding al schreef, heeft mijn moeder een magimix uit de jaren 80. Een geweldig ding. Niet kapot te krijgen. Een beetje vergeeld en af en toe een onderdeel vervangen, maar hij doet het nog steeds. Magimix maakt nog steeds onverslijtbare machines, want ze geven 30 jaar garantie op de motor en alle onderdelen zijn BPA-vrij.
5. (Zak)mes
Op mijn 10e kreeg ik een zakmes voor mijn verjaardag. Ik was er dolblij mee, want nu kon ik houtjes snijden. Op mijn 16e kostte het mes me bijna mijn duim en daarna verdween het op onverklaarbare manier uit mijn leven. Verloten, kwijt? Mijn kinderen kregen er laatst allebei een van mijn vriendin, die in Zwitserland woont. Ik houd mijn hart vast.
6. Meubels
Stoelen, banken of tafels kunnen ook een leven meegaan. Wij verhuizen al jaren een gammele artdeco kabinetkast mee. Hij is al een keer gerestaureerd, maar het blijft spannend of hij bezwijkt. Tot nu toe gaat het goed. Datzelfde geldt voor tafels en stoelen. Als je duurzame meubels koopt, zoals van Beuk meubels, moet je ze soms opnieuw bekleden, of de zitting vervangen, maar dat is niet erg. Wil je af en toe iets anders, dan is het huren van meubels een oplossing. Je hebt wel de lusten en niet de lasten en je kunt af en toe iets nieuws in huis halen.
7. Naaimachine
Naaimachines zijn werkelijk onverslijtbaar. En hoe minder ingewikkelde functies ze hebben, hoe beter. We kregen een bericht van een van onze lezers Ietje. Zij vertelde over haar Bernina naaimachine. Haar oma kocht de machine in 1960 voor 610 gulden. Dat lijkt me een behoorlijke investering, maar het was de moeite waard, want nadat haar haar moeder de naaimachine gebruikte, heeft zij hem nu in haar bezit. De derde generatie.
Dit lijstje is lang niet volledig en via de mail, als reactie op het bericht en via social media kregen we nog de volgende aanvullingen.
7. Fohn van Philips uit 1987
8. Wasmachine van Miele werd 33 jaar oud
9. Naaimachine (van Lewenstein)
10. Philips handmixer van 50 jaar oud of Braun Foodprocessor uit 1990
11. Rekenmachine (in 50 jaar nooit de batterijen vervangen)
12. Magnetron
13. Pannen. Moonlinemodel van Lagostina, Gero of Renaware
14. Koffiezetapparaat
15. Muziekinstrumenten
16. Moulinex Grill
17. Strijkijzer
18. Kaasschaaf, servies, bestek, opscheplepels, snijplank
19. Waterketel
20. Staafmixer uit 1973
21. Kinderwagen of wieg
22. Sieraden
23. Fiets
24. Houten speelgoed
25. Kunst en fotolijstjes
26. Boeken
27. Koffiebonen-maal-machine van Moulinex
28. Tomado uitlekstandaard voor flessen uit de jaren 50
29. Kleding
30. Houten strijkplank
31. Spil boormachine
24 gedachten over “Onverslijtbaar: deze spullen gaan een leven lang mee”
42 jaar geleden een van de eerste staafmixers gekocht op de beurs in Amsterdam. Hij ligt nog te prijken in de keukenla wachtend op de volgende keer. Twee keer in de week gebruik ik het wel. Ik heb ook massief houten vloeren (kastagne) zowel in de kamer als alle slaapkamers en de zolder. Die verslijt je generaties lang niet. Ooit gekocht in Frankrijk waar nog veel kleien vloermakers zijn . En ja die schaar heb ik ook nog.
Onze Toyota Corrola uit 1998 is goud waard. Hij rijdt bij netjes rijden heel zuinig en de enige problemen die we hebben gehad waren slijtage-problemen die met vervanging op te lossen zijn. De bezinewagen heeft inmiddels meer dan 400.000 op de teller. Als we ANWB in moeten schakelen (accu leeg vanwege een lichtje aan o.i.d.) dan krijgen we vaak een heel blije ANWB’er: “oh, dit is een echt goeie auto..niet al die electronische snufjes….weet je dat…” en dan komt er enthousiast uitleg over slimme mechanische zaken. Ik weet het, een auto kan schoner. Maar voor ons is de duurzaamheid en het vertrouwen die we in onze Toyota kunnen stellen ook heel waardevol.
Hoi Mleen Ik herken dit!!! Jammer genoeg zijn we j.l. september aangereden in onze Toyota carolla uit 1995, hij reed nog prima en wat was hij mooi! We hebben nu een Toyota auris prima enzo maar ik mis die oude auto nog steeds….
Ik heb 2 mahoniehouten rookstoelen, mijn ouders kregen ze als huwelijkscadeau van mijn grootouders in 1933. Deze stoelen ga ik nooit wegdoen, binnenkort gaat er weer een nieuw stofje op.
Bij de laatste verhuizing heb ik de kast van Lundia weggedaan die mijn ouders voor mijn geboorte hadden gekocht voor in mijn babykamer, 43 jaar geleden. Ik heb hem weggedaan omdat ik er geen plaats meer voor had. Maar waarschijnlijk gaat hij nog 43 jaar mee bij zijn nieuwe eigenaar.
Ik heb bij de geboorte van mijn oudste zoon een koelkast van Phillips gekocht en ze al die tijd gebruikt. Die zoon is intussen 47j geworden en de koelkast werkt nog altijd, al hapert de deur bij het dichtdoen, je moet namelijk de deur even oplichten alvorens dat ze dichtgaat. Daar ikzelf een klusjesman ben denk ik dat ik ze kan repareren.
Idem dito een haardroger 300 watt van Moulinex, werkt nog steeds zonder problemen!
Verder een professioneel mes met houten handgreep dat trouw dienst doet in de keuken.
Ik zal van allen een foto maken!
De Pfaff naaimachine die ik, tweedehands, kocht toen ik een winkeltje in kinderkleding begon. Dankzij de reparateur uit Breda, naai ik nog steeds met “deze vriend voor het leven”????
Ik gebruik nog steeds de Spil boormachine van mijn opa. Inmiddels ben ik zelf bijna 60.
Misschien een leuk idee: een lijst met producten/webshops maken waar je dingen kunt kopen die een “leven” meegaan. Zo heb ik eens iets gelezen over sokken met levenslange garantie, maar ook andere producten. Ik koop liever iets dat lang meegaat dan iedere 2 jaar vervangen!
De Vendomatic naaimachine, die mijn moeder in 1968 kado kreeg voor haar verloving, gebruik ik nog steeds. Hij is eenvoudig zelf uit elkaar te halen voor onderhoud. Er is in die 50 jaar heel wat kleding, gordijnen en speelgoed mee gemaakt.
Een geemailleerd eierpannetje, mijn man gebruikt die nog steeds om een eitje in te bakken. Is nog van zijn grootmoeder geweest. En zelf heb ik nog ons elektrisch mes van Moulinex in gebruik. Gekregen op ons huwelijk in 1975.
Ik gebruik nog steeds de moulinex handmixer van mijn oma. Minstens 30 jaar oud. We slapen in het bed dat mijn opa heeft gemaakt en waar mijn ouders al in sliepen ton ik een kind was. Sowieso lampen, salontafel..
De pureestamper, zo’n fijne met kleine ronde gaatjes.. gebruikten mijn ouders vroeger al toen ze student waren. En sieraden: heb hele oude ringen.
Tuingereedschap. Ik gebruik nu de pootstok die mijn vader vroeger al gebruikte in de moestuin.
Ten slotte heb ik nogeen ouderwetse stereotoren van jvc die heb ik al 20 jaar en hij doet het nog uitstekend. 🙂
Ik kreeg toen ik trouwde in 1976 een Philips handmixer en gebruik die ook nog steeds. 43 jaar oud dus. Ook mijn Le Creuset pan is al een dikke 30 jaar oud net als de RVS pannen van een goed merk die ik zeker al zo lang heb. Anti-aanbak koekenpannen daarentegen moet je om de paar vervangen.
Ik werk nog steeds op de handnaaimachine van mijn grootmoeder, de machine zal,nu 100 jaar oud zijn, werkt prima, doet het altijd, geen elektriciteit, repareer en naai er alles op. Het oude grote koffie blik van mij grootvader gebruik Ik als hooikist, een slaapzak erin, klaar.
De Gelderland-bank van mijn inmiddels overleden ouders, met dezelfde stof. Inmiddels meer dan veertig jaar oud. Een jack van de Decathlon dat al vijftien jaar oud is en onverslijtbaar, vast perongeluk. Katoenen t-shirts van de hema, niet altijd overigens want ik heb minstens drie kwaliteiten van dezelfde shirtjes. Mijn moeder keek altijd erg naar materialen en dat heb ik overgenomen.
Ik gebruik nog steeds de BK koekenpan die ik kreeg toen ik ging samenwonen in 1974. Hij kwam uit de keuken van mijn oma die toen naar bejaardentehuis ging.
En ik gebruik de schaar die ik op naailes kocht in 1968 ook nog steeds
Jaren lang gebruikte ik het gasfornuis van mijn schoonmoeder. Waarschijnlijk al 50 jaar oud. Maar ik ging meer bakken en het gaf veel waterdamp. Mijn nieuwe elektrische oven is niet zo’n goede kwaliteit.
Reacties zijn gesloten.