Door haar drang naar vrijheid en avontuur besloot Ilse (27) een bijzondere reis te maken. Te voet, welteverstaan. Zonder enige ervaring liep ze een deel van een oude pelgrimsroute, de Via Francigena naar Rome. Honderden kilometers wandelen door bergen, bossen en weidse landgoederen. “Avonturen kun je ook dichtbij beleven, en Europa is echt prachtig. Bossen, kronkelpaadjes, mooie dorpjes. Dat heeft me echt verrast.”
Zo’n 1.194 kilometer heeft Ilse in de benen zitten, van Laon in Frankrijk naar Rome. “Ik ben vorig jaar eind augustus begonnen en eind november was ik weer terug. Ik had een paar maanden vrij en een ontzettende behoefte aan een gevoel van vrijheid. Ik wilde alleen op avontuur en een route wandelen zat al een tijdje in mijn hoofd. Iedereen loopt altijd naar Santiago in Spanje, maar ik vind Rome echt een machtige stad.” Ze lacht. “En alle wegen leiden naar Rome toch?”
Pelgrimsroute
Oorspronkelijk lopen pelgrims een bedevaartsroute, een reis naar een oord dat een bijzondere betekenis heeft binnen een religie. Voor Ilse was het geloof geen onderdeel van haar reis. “De Via Francigena is een van de oudste pelgrimswegen van Europa. Ik ben niet christelijk, maar het leek mij een hele interessante route. Hoe tof is het om te zeggen dat je naar Rome bent gelopen. Al heb ik een enkele keer een stukje met de trein gedaan.” Onderweg haalde Ilse pelgrimstempels bij toerist offices, kerken, kloosters of bij mensen thuis. “Met een volle kaart mag je dan in het Vaticaan een certificaat ophalen.”
Zonder ervaring
Ervaring met lange afstanden wandelen had Ilse nog niet. “Ik heb wel een goede basisconditie en ik ben veel buiten. Maar veel verder dan vijftien kilometer met de hond in het bos kwam ik niet.” Tijdens de wandeling legde ze soms dertig kilometer op een dag af. Al waren de bergen wel bepalend voor de afstanden. “Frankrijk is redelijk vlak, dan liep ik over wat heuvels. Maar in Zwitserland kom je echt bergen tegen op de route. Dan loop je een stuk minder ver. Maar je bepaalt sowieso zelf hoeveel kilometer je op een dag doet, afhankelijk van hoe je benen voelen.”
En haar benen voelden goed. Ilse had weinig last van blaren, krampen of spierpijn. “Ik had hele goede spullen gekocht, dat is wel echt belangrijk. Goede wandelschoenen die ik had ingelopen (lees hier waar je op moet letten bij het kopen van wandelschoenen). En geleerd hoe ik ze moest vastknopen, zodat de druk rondom je voet beter verdeeld is.” Ze vond het in het begin wel spannend. “Ik wist niet of ik het kon. Maar een vriendin zei tegen mij: je moet gewoon één been voor de ander zetten. En dat was zo’n simpele oplossing, die heb ik onthouden. Niet te veel nadenken.” Overnachten deed Ilse in hostels, pelgrimshuizen en in Italië zelfs in kloosters. “Ik had geen tent mee, want dan moest ik nog meer spullen sjouwen.”
Blik op oneindig en lopen, lopen, lopen
Tijdens de urenlange wandelingen door de natuur, kwam Ilse soms niemand tegen. “Ik ben daardoor vertrouwder geworden met mezelf. Je hebt veel tijd om te denken. Weinig afleiding, behalve de natuur om je heen. Dat is heel rustig en fijn, je voelt je echt onderdeel van de wereld. Het voelt magisch als je op een oneindige heuvel in Italië loopt. Dan voel je je heel klein worden.”
Ilse is even stil. “Blik op oneindig en lopen, lopen, lopen. Gedachtes herkauwen, verhalen in je hoofd bedenken, herinneringen ophalen aan vroeger. Ik praatte hardop tegen mezelf. Soms vloekend als ik een verkeerd pad had gekozen en weer terug moest.” Het laatste uur van de dag vond ze vaak het zwaarste. “Dan belde ik mijn vriend voor wat afleiding. Of ik luisterde naar een podcast of luisterboek.”
Krachtig lichaam
Ze merkt gaandeweg dat ze zich krachtiger voelt. “Vaak train je voor je uiterlijk, om af te vallen of er strak uit te zien. Maar op een berg merk je pas echt waar je die squats in de sportschool voor hebt gedaan”, lacht ze. “Je voelt je zo sterk. Je vertrouwt echt op je lichaam. Dat geeft zoveel zelfvertrouwen, op een manier die je anders niet ervaart. Mijn lichaam kan dit aan. Je verzorgt je lichaam dan ook met goed eten en slapen, het gaat niet meer om make-up of schoonheid. Je lichaam moet gewoon werken. Het is echt een andere mindset.”
Verrassende natuur
Bang was ze niet onderweg. “Ik kreeg vaak de vraag of ik als vrouw alleen dat wel durfde. Natuurlijk dacht ik weleens over veiligheid na, als ik drie uur zonder bereik alleen in een bos liep. Maar mensen zijn juist heel behulpzaam onderweg. Ik kreeg vaak zelfgemaakt eten in mijn handen gedrukt, voor energie. De wereld is niet zo kwaadaardig als we soms denken.”
Vooral de natuur heeft haar verrast. “Je hebt zoveel in je eigen ‘achtertuin’. Je hoeft niet ver weg te gaan, de natuur is hier ook bizar mooi. Prachtige bossen, heuvels, bergen. Europa heeft zoveel te bieden”, zegt ze enthousiast. “Het is jammer om erlangs te racen met de auto om naar een vakantiebestemming te gaan. Tijdens het wandelen vertraag je. Je kijkt anders naar je omgeving.”
Rome
“Ik liep veel door kleine dorpen. En toen ik aankwam in Rome voelde het heel vreemd dat al die mensen zich daar verzamelden. Zo loop je uren in het niks, en dan krioelde het opeens van de drukte.” Ilse grinnikt. “Weten die mensen dan niet dat het een uur verderop hartstikke leeg is? Wat doen jullie hier?” Het laatste gedeelte van de reis liep ze met haar vader. “Dat was wel bijzonder. Niet de mooiste route, je moet de hele stad door. Maar ook dan ontdek je mooie plekjes.” De aankomst in het Vaticaan was weinig bijzonder. “Ik mocht de wachtrij voorbijlopen, dat was leuk. Maar ik kreeg het certificaat in de garderobe. Dat was wel komisch, het voelde helemaal niet als een grotesk moment.”
Ilse gaat zeker nog een keer te voet op vakantie. “Naar Portugal bijvoorbeeld. Duitsland schijnt ook heel mooi te zijn. Het is een hele leuke manier om Europa te ontdekken.”
Lees ook:
– Laura en Hector wandelden 750 km door de Pyreneeën
– 5 tips voor een geslaagde lange afstand wandeling
– een meerdaagse wandeltocht door Drenthe
