Zo zorg je voor minder drama in je leven

So tired of all this drama. No more drama in my life. Mary J. Blige zong het al in haar hitsingle uit 2001 en we verzuchten het allemaal wel eens: geen drama meer, alsjeblieft. Ik ben er klaar mee. En dat is precies waar het tweede boek van Jelle Hermus over gaat, Leven met de wind mee. Hoe je minder drama in je leven kan krijgen en meer rust in je hoofd. Meditatie blijkt daarvoor het beste gereedschap, want – zo stelt hij – het meeste drama creëren we zelf, in onze gedachten.

Van buiten naar binnen

“In mijn eerste boek Steeds leuker laat ik zien hoe we de wereld om ons heen kunnen aanpassen om ons gelukkiger te voelen. Maar zelfs als je leven helemaal perfect naar wens is, kan je je nog steeds af en toe ongelukkig voelen,” legt Jelle uit. “Zo zat ik zelf op het strand van Thailand met mijn voeten in het water, een heerlijk drankje in mijn hand en de liefde van mijn leven naast me. Dat vond ik zo’n fijn geluksmoment, dat ik wilde dat het nooit zou stoppen. Dus pakte ik mijn notitieboekje erbij en ging ik plannen: hoe kunnen we dit soort momenten vaker ervaren? Dat zorgde er meteen voor dat ik niet meer in het moment zat en me zelfs een beetje gespannen ging voelen.”

Drama creëren we zelf, in onze gedachten

Het meeste drama creëren we zelf in onze eigen gedachten. We piekeren over momenten uit het verleden, die we niet meer kunnen veranderen of we schetsen levendige toekomstbeelden, die waarschijnlijk niet bewaarheid worden. Vaak hebben we weinig invloed op wat ons overkomt, maar we hebben wel degelijk invloed op de manier waarop we ermee omgaan en op de gedachten die we erover hebben. Niet dat we onze gedachten kunnen stoppen, maar we kunnen er wel van een afstandje geamuseerd naar kijken, alsof ze niet van ons zelf zijn.

Gedachten zijn als scheten

Gedachten zijn als scheten, zo stelt Jelle in zijn boek. Er zit een luchtje aan, ze zijn verrassend grappig (ook voor volwassenen) en ze zijn vluchtig en ongrijpbaar. Een scheet ontstaat in jouw lichaam. Maar eigenlijk zijn het de miljarden darmbacteriën die de scheet daadwerkelijk produceren. En zodra de scheet je lichaam verlaat, walmt ie maar een beetje rond. Is die scheet dan nog steeds van jou? Of anders gezegd: ben jij je scheet? Waarschijnlijk is je antwoord hierop: nee.

Je bent niet je gedachten

“Zo kunnen we ook naar onze gedachten kijken,” vertelt Jelle. “Ze ontstaan in ons brein, maar ze zijn net zo vluchtig, ongrijpbaar en grappig als scheten. Als je er van een afstand naar kijkt en je er niet mee identificeert (want je bent net zomin je gedachten als je scheten) dan zie je je eigen onzekerheden en zelfsabotage voorbijkomen. En dan lukt het misschien om met zelfcompassie naar je gedachten te kijken of er zelfs om te lachen. Je hebt geen controle over je gedachten. Ze melden zich niet eerst bij de receptie. Ze zijn er gewoon en hebben verder geen betekenis.”

Gewoon mist, meer niet

Maar als je niet je gedachten bent, wat ben je dan wel? “Datgene wat je gedachten waarneemt: je bewustzijn,” zegt Jelle zonder aarzeling. “Ik omschrijf het in mijn boek als volgt. Stel je zit in een vliegtuig, dat opstijgt. Het toestel klimt hoger en hoger en begint dan behoorlijk te trillen. Want hoe dikker het pak wolken, des te turbulenter de reis omhoog. Het wordt donkerder, de ramen worden grijs, er is niets te zien. Er lijkt geen einde aan te komen, maar dan – na een paar minuten schudden – wordt het ineens stil. Je kijkt uit het raam, de wolken worden dun, de blauwe lucht komt in zicht en de zonnestralen zijn oogverblindend! Hier zie je de wolken voor wat ze zijn. Gewoon mist, meer niet. Dat geldt ook voor je gedachten.”

Meditatie als gereedschap

Om – net als het vliegtuig – boven je gedachten te kunnen uitstijgen, is meditatie het beste gereedschap. En daar is niets zweverigs aan, stelt Jelle. Je hoeft niet naar een ashram in India om het te leren en je hoeft ook geen mantra’s in het Sanskriet te kennen. “Mediteren draait simpelweg om het richten van je aandacht. In plaats van je te laten meevoeren door je gedachten en die voor waar aan te nemen, oefen je om telkens een stap terug te nemen en afstand te creëren. Dat kan door je aandacht te focussen. Bijvoorbeeld op je ademhaling of op een mantra. Ik gebruik daarvoor het Engelse I am, omdat dat toegankelijker en makkelijker is dan het Sanskriet So hum, wat min of meer hetzelfde betekent.”

Een stralend nazomerzonnetje

“Elke keer als je bent afgeleid, als je je door je gedachten hebt laten meevoeren, keer je terug naar je ademhaling of mantra. Dat is het moment waarop je jezelf traint, want als je continu meedrijft op je gedachtestroom train je niet. Dat maakt het niet makkelijk, maar dat hoeft ook niet. Je oefent om meer afstand te nemen van je gedachten en dus van het drama in je leven. Je kan het vergelijken met een film. Door één of twee keer per dag een paar minuten te mediteren, verander je langzaam van de hoofdrolspeler in toeschouwer, die eerst uit het scherm klimt en daarna steeds een rij naar achteren opschuift. Dit brengt een nieuw perspectief met zich mee, waardoor je je minder snel laat meeslepen door het drama in je leven. Je ervaart meer liefde en innerlijke rust. Alsof er van binnenuit een stralend nazomerzonnetje schijnt.”

Minder drama in je leven

Dat klinkt allemaal fantastisch, maar ook een beetje saai. Want wat stelt een film nog voor zonder drama (om maar even in die vergelijking te blijven)? “Drama is heel fijn en leuk. Er is niks mis mee,” geeft Jelle onmiddellijk toe. “Het hele spel dat we met elkaar spelen, is ook leuk. Maar het is fijn om te beseffen, dat we drama voor het grootste gedeelte zelf creëren en dat we het dus ook zelf kunnen uitzetten. Het is bijvoorbeeld een keuze om je te wentelen in zelfmedelijden. Jezelf heel erg zielig vinden, is een prima ervaring, maar het is ook goed om te realiseren dat je objectief niet persé zielig bent en dat je dus ook weer een punt kan zetten achter die ervaring.”

Je kan het boek Leven met wind mee van Jelle Hermus winnen. Laat ons weten waarom jij dit boek graag zou willen hebben, door hieronder een reactie achter te laten.