Man leeft jaar zonder geld en wil niet meer terug

Foto: Euro Mrb-Mmx (Flickr)
Foto: Euro Mrb-Mmx (Flickr)

Ons financiële systeem staat onder historische druk en veel mensen maken zich grote zorgen over de toekomst van de euro. Wat is ons geld straks nog waard?

De Britse econoom, Mark Boyle, ligt niet wakker van die vraag. Hij leefde een jaar zonder geld en noemt dit ‘de gelukkigste periode van zijn leven’.

‘Het was een geweldig jaar’, aldus Boyle. ‘Leven zonder geld werkt erg bevrijdend. Het heeft zo zijn uitdagingen, maar ik heb in elk geval geen last gehad van de stress die bankrekeningen, files en een saaie kantoorbaan met zich meebrengen.’

Boyle haalde al zijn voedsel uit de natuur en verwarmde zijn caravan met een houtbrander. Communiceren deed hij via een laptop die hij verkreeg door klusjes op een nabijgelegen boerderij te doen. Het apparaat werkte op zonne-energie en was via een wifi-verbinding op het internet aangesloten.

In tijdschrift Ode vertelt Boyle dat een van zijn belangrijkste lessen de terugkeer van het vertrouwen in mensen was. Dat ontdekte hij al direct aan het begin van zijn jaar zonder geld. Boyle had zijn woonboot verkocht en zocht een kampeerachtig onderkomen, toen hij door een volslagen vreemde gratis een woonwagen kreeg aangeboden. Boyle: “Dergelijke voorvallen zijn me nu vrijwel dagelijks overkomen. Ik heb de ervaring dat wanneer je gul uitdeelt – zonder bijgedachten over wat je er voor terug zult krijgen – je even gul dingen krijgt aangeboden, zonder mankeren.”

Een andere belangrijke les voor Boyle was zijn afhankelijkheid van andere mensen: “Ik kreeg niet alleen in de gaten dat ik niet volledig onafhankelijk kon zijn – zelfs al had ik dat gewild – maar ik merkte ook dat ik helemaal geen zin had om onafhankelijk te zijn. De grootste vreugde in mijn leven komt vaak voort uit mijn relaties met vrienden.”

Volgens Boyle zit ligt in die afhankelijk van anderen ook de sleutel naar een leven zonder geld. Uit onderzoek blijkt dat 150 mensen de optimale hoeveelheid is voor wat hij het ‘groepsgenoeg’ noemt. Op dit niveau kan iedereen nog steeds baat hebben bij de voordelen van schaalvergroting zonder milieudruk vanwege massaproductie te veroorzaken. In zo’n gemeenschap heb je geen geld nodig: je draagt bij naar vermogen en je talenten zijn je betaalmiddel.

Maar dat is toch extreem?

Boyle in Ode: “Je kleren met de hand wassen, je eigen voedsel verbouwen en bij elkaar zoeken, en gebruik maken van lokale producten en diensten lijkt me veel minder extreem dan je diep in de schulden steken om plasma televisies, vaatwassers en nieuwe kleren te kopen die je eigenlijk niet nodig hebt.”

Lees ook
[adrotate group=”1″]
Omdenken: incassobureau gooit roer om en behandelt schuldenaars als klanten
50 levenslessen van ouderen

Over de schrijver

34 gedachten over “Man leeft jaar zonder geld en wil niet meer terug”

  1. sommigen lopen hier nu wel te beweren dat geld gebruiken gelijk staat aan moord, en dat de wereld moet door hebben waar we mee bezig zijn. Prima dat je zo denkt, maar je werkt er kennelijk zelf ook aan mee aangezien je ook een PC met internet gebruikt.
    Verder, geld is idd niet zelf het probleem, maar de mens is het probleem. Bovendien zoeken mensen naar een utopisch levensbeeld wat niet bestaat. met 7 miljard mensen op de aarde kunnen we niet in groepjes van 150 gaan leven. Waar ik wel achtersta is dat mensen minder vervuilend moeten gaan leven, door modernere technologie word dit prima mogelijk ook met massa productie. Ook vind ik het niet raar als iemand hard werkt, en vervolgens een mooie TV koopt of iets dergelijks. Hij heeft er immers voor gewerkt.

    En als laatste, nu lopen mensen wel te brabbelen dat we heel vroeger dichter bij de natuur stonden (Wat opzich waar is) en geen bezitten hadden en alles deelde. Maar reken maar dat de 'oermensen' ook persoonlijke bezittingen hadden.

    Gr. SuperiorSquid

  2. Alle ellende op de wereld komt voort uit pure hebzucht, geld als ruilmiddel is niet verkeerd… alleen de wijze waarop de mens met geld omgaat is compleet doorgeslagen.
    Mensen zouden moeten leren om tevreden te zijn met wat ze hebben, maar nee… men wil alsmaar meer en meer en gaan daarbij soms letterlijk over lijken.
    We kunnen het goed hebben met z'n allen, mede door alle nieuwe technologieën… dit soort ontwikkelingen daar is niks mis mee, alleen moeten we wel de ander (onze medemens) ook het licht in de ogen gunnen… en de ikke ikke en de rest kan stikke mentaliteit uitroeien……….

  3. @geraakt:

    Mooie woorden en zeker een kern van waarheid. Dit wil alleen niet zeggen dat je niet gelukkig kan worden van bezittingen, waar je dan voor moet werken. By the way; werk dat ik heel leuk vind. Ik vind het namelijk stukken leuker mijn werk te doen waar ik goed in ben, dan proberen een autarkisch bestaan op te bouwen. Natuurlijk slaan we door in onze drift naar meer meer meer, maar het is zo'n grote onzin om te denken dat we terug naar af kunnen of dat we dat uberhaupt zouden willen.

  4. Grappig dat iedereen weet hoe het werkt, maar gewoon doorgaat met het doen.
    Je zou jezelf ook een paar vragen kunnen stellen, deze voor jezelf beantwoorden
    en niet perdefinitie invorm van woorden.

    . Besef je dat jullie een keer afstand moeten doen, van de bezittingen?
    . Hoeveel tijd heb je er dan voor nodig om er afstand van te kunnen doen?
    . Wordt je er minder van als je er afstand van doet?
    . Is wie je bent, minder geworden van het verlies?

    Veel mensen beseffen pas op hun sterfbed, dat geen enkele ding ooit iets te maken had met wie ze werkelijk zijn. En wordt het hele concept van bezit als totaal betekenisloos ontmaskerd.
    Indat laatste moment beseffen ze dan ook dat, terwijl ze hun hele leven op zoek waren naar een vollediger zelfgevoel, hun Zijn, waar ze in werkelijkheid naar zochten, er al die tijd gewoon was, maar verborgen was door hun identificatie met dingen, wat uiteindelijk identificatie met hun verstand betekent.

  5. Dit is wel een interessant artikel moet ik zeggen. Het lijkt er sterk op vanaf het moment dat de mensheid zich afhankelijk heeft gemaakt van het zogenaamde ideale geld als ruilmiddel (en de onbegrensde mogelijkheden) dat we in werkelijkheid langzaam maar zeker slaaf van een dichtgeslibd systeem zijn geworden. We zijn dan ook iets belangrijks kwijtgeraakt met datzelfde geld op het moment dat we het uit handen hebben gegeven. Het vertrouwen dat er géén misbruik van gemaakt zal worden, maar helaas is dat wel gebeurd. De recessie is de getuige.

  6. Leuk stukje! Inspirerend. Natuurlijk was er al een vrouw die al jaren zonder geld en huis leeft (Heidemarie Schwermer schreef er ook een boek over: Rijk leven zonder geld)…maar hoe meer pogingen hoe beter, wat mij betreft. 🙂

Reacties zijn gesloten.