Petra en Robbert leven nu al een paar jaar volgens de principes van de geefeconomie, onder meer geïnspireerd door de ideeën van de Amerikaan Charles Eisenstein. En dat bevalt goed. Het uitgangspunt is overvloed in plaats van schaarste. Door onvoorwaardelijk te geven en de transactie eruit te halen (voor wat, hoort wat), creëer je rijkdom. En dat is zo ongeveer het tegenovergestelde van wat we in het Westen gewend zijn op economisch gebied. HetkanWEL sprak met Petra.
De geefeconomie
“Het begon allemaal toen Robbert zich niet meer kon vinden in het economische systeem waarin we leven. Hij wilde zich er zoveel mogelijk van losmaken en besloot daarom zijn baan en zijn huis op te zeggen en al zijn spullen weg te geven. Toen ik hem ontmoette, leefde hij al een tijdje zonder geld volgens de principes van de geefeconomie. Voor hem was het de enige en meest logische stap, maar voor mij was het in het begin best spannend. Het is toch een beetje alsof je in het diepe springt zonder dat je zeker weet of er eigenlijk wel water in het zwembad zit.”
Oude patronen en transacties
“We zijn opgegroeid met bepaalde patronen. Daarin is het gebruikelijk, dat je geld geeft voor een bepaalde prestatie. Of dat je een tegenprestatie levert. Als ik bij jou gegeten heb, moet ik zeggen: volgende keer bij mij. Als jij een paar klusjes in mijn huis komt doen, maak ik een lekkere maaltijd. Alles moet op de weegschaal en is dus eigenlijk een transactie geworden waar voorwaarden aan kleven. Als je dat principe loslaat, geef je onvoorwaardelijk wat je te geven hebt en kan je ook onvoorwaardelijk ontvangen. Je komt erachter, dat er overvloed is. Zo hebben wij in al die tijd nog nooit zonder eten of dak boven ons hoofd gezeten.”
“In onze maatschappij, waarin alles een transactie is, zijn we constant op zoek naar eigenwaarde en bevestiging van buitenaf. Geld bevestigt dat onze prestaties goed waren. De uitnodiging om een keer te komen eten, bevestigt dat je een goede vriendschap hebt. Als je die transactie eruit haalt, valt dat allemaal weg. Dan ben je gewoon goed zoals je bent, zonder dat daar bepaalde voorwaarden aan verbonden zijn. Vriendschap wordt daardoor heel anders: het gaat echt om verbinding maken. Je spreekt niet meer af, omdat je elkaar al zo lang kent, maar omdat het kloppend voelt. En dat kan morgen weer anders zijn.”
Het is soms eenzaam
“Mensen vinden de manier waarop wij leven vaak gek. Ze vinden ons arrogant, egoïstisch of parasiterend, omdat we niet per se iets terug doen als we iets ontvangen. Sommige mensen worden ook boos of zelfs woedend, omdat we uit het systeem zijn gestapt: wie denken we wel niet dat we zijn? Er zijn maar weinig mensen die ons kunnen volgen en dat voelt voor mij soms wel eenzaam. Niet als ik intune op de geefeconomie en op wat er is (Robbert, de kinderen, de hond), maar wel als ik intune op de buitenwereld. Ik wil gezien worden. En ik gun dit de hele wereld: dat je gewoon goed bent, zoals je bent en daar niks voor hoeft te doen, niet hoeft te lijden of krom hoeft te liggen.”
Nomadisch bestaan
“Na 2,5 jaar op een vaste plek te hebben gewoond bij Zaltbommel, hebben we ons nomadisch bestaan weer opgepakt. We hebben een tijdje in een huisje op de Veluwe gezeten en zitten nu in een huis in Wijchen, bij Nijmegen. We willen deze zomer graag met een camper door Nederland trekken, op zoek naar dé plek waar we ons met onze geefeconomie kunnen vestigen. Die plek hebben we nog niet gevonden, dus tips zijn welkom. We gaan met de stroom mee en vertrouwen op de overvloed die er is. Dat we over twee weken uit dit huis moeten, zorgt dan ook totaal niet voor stress, want het komt altijd goed. Al 7,5 jaar lang.”
Wat vind jij van de manier van leven van Robbert en Petra en hun twee kinderen? Spreekt het idee van een geefeconomie je aan? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.
26 gedachten over “Petra en Robbert leven volgens de principes van een geefeconomie”
Als ik over heb dan geef ik graag iets weg. Ik leef in een dorp waar ze dan vaak vragen wat het kost. Dan zeg ik dat ik het leuker vind om het zo weg te geven omdat ik mensen graag laat meegenieten van de goede dingen van het leven. Het gaat dan bijvoorbeeld om boeken, groenten die ik te veel heb, fruit en kruiden uit eigen tuin.
Daar ligt wel mijn grens. Ik houd erg van mijn eigen spulletjes, huis, tuin, vast inkomen (persioen). Ik ben honkvast en heb behoefte aan zekerheden.
Prachtig dat mensen op een andere manier kunnen leven. Zo kan het dus ook.
Mooi,ik wil ook graag boeken weggeven of ruilen.Jammer dat ik niet weet in welk dorpje jij woont.
Heel mooi principe! Maar concreet: heb je wel een inkomen? Want je hoe betaal je dan je zorgpremie en andere rekeningen?
Hoi Alexandra, dank je wel voor je reactie. Op onze website kun je meer lezen over hoe wij met geld omgaan. Met een glimlach, Petra
Heel bijzonder. Ik geef graag en gul weg, eten, kleding of andere spullen of hulp voor het een of ander, praktisch of financieel. En, voor zover ik het bij mezelf kan nagaan, vrijwel nooit met de gedachte voor wat hoort wat.
Maar mijn huis verkopen en mijn baan opgeven gaat me te ver.
Wat zou de winst daarvan dan zijn volgens jullie?
Nog meer vertrouwen en onbevangenheid dat God zorgt?
Ik weet het niet, je hebt ook nog je verstand gekregen, en zeker als je 2 kleine kinderen hebt weet ik niet of je dit hoeft te doen.
Ik bewonder jullie er wel om.
Hoi Ada,
Wij geloven in een systeem dat gebaseerd is op onvoorwaardelijk geven. En het huidige systeem is dat niet. Dus moeten we wel grote stappen zetten om in de onvoorwaardelijkheid te blijven. Ook voor de gezondheid en het welzijn van onze kinderen. Niets gezonder dan vrij en onvoorwaardelijk door het leven gaan.
Groet, Petra (geefeconomie)
Het universum en karma geeft ieder terug wat hij of zij erin brengt. Dus het is zinloos en tegendraads om volgens hoort wat te werken. Vind ik. Ik hoop dat iedereen gauw zo leeft. Dat is hoe het hoort te zijn. Zo is het in de natuur ook. Appelbomenngeven appels, perebomen peren en kersebomen kersen. Sommige jaren zijn er veel kersen, soms veel appels. Het is aleen het knoppetje in het koppetje van de mensen dat massaal omgedraait mag worden.
hier ben ik het volledig mee eens en die tijd gaat komen. Daar ben ik 200% van overtuigd…..
P.S. Ik heb wel een basisinkomen (pensioen)
Ik ben altijd wel weggeverig geweest, maar de verwachting om een keer iets terug te krijgen was er ook.
Daar ben ik mee gestopt, ik geef nu onvoorwaardelijk en zeg dat er bij. Ik weet dat er vanzelf iets terugkomt, waar dan ook vandaan en dat bevalt heel erg goed! Geen verwachtingen maakt zorgeloos.
Mooi Reiné, zo ervaren wij het ook, geen verwachtingen maakt zorgeloos!
Groet,
Petra (geefeconomie.nl)
Fantastisch!
Dat wil ik ook!
Maar hoe pak je dat echt aan in de praktijk?
Het voelt voor mij als ‘waar’ leven.. zijn wie je bent zonder angst. Vanuit liefde, vertrouwen en eenvoud. Mooi en hoopvol dat jullie op deze manier leven.
Dank je wel Cato, zo voelt het voor ons ook!
Petra (geefeconomie)
Allemaal lief , leuk en aardig maar je moet wel eerst iets HEBBEN om te kunnen weggeven!
Dank Petra en Robbert dat jullie deze manier van leven uitdragen en daarmee een krachtige impuls geven in de omwenteling naar een gulle, levensondersteunende en verbindende samenleving. Jullie geven mij inspiratie en bemoediging… dank en hulde!
Dank je wel Lucy voor je mooie reactie! Het voelt heel vervullend 🙂
Gewoon geven spreek me aan,maar dan nog wel een gedeelte geld/kopen daarbij. Moeilijk,als iemand niet kan ontvangen. Ik wordt regelmatig geholpen door een gever. Vraag ik “eet je mee?”(ik heb toch genoeg om te delen) dan is het vaak “Ik wil jouw eten niet opmaken”. Duurde even voor ik dat kon accepteren
Altijd een schuw moment iets geven en dat de ander wel neemt maar niets teruggeeft. Maar wat moet ik met dat bootje waar ik nooit meer in vaar? Geef het weg aan iemand waarvan ik weet dat hij ermee varen zal. Dit is een echte verhaaltje maar ook een metafoor voor meerdere handelingen VICA VERSA die ik met anderen deel, echter om zo te leven zoalijkt het voorbeeld lijkt mij al te idealistisch en ik moet een beetje toegeven nog al verdacht want de kindertjes en te mooie ander worden niet makkelijk geruild voor ditjes en dat je van Donald Ducks.
Kindertjes en te mooie tanden worden niet makkelijk geruild voor een overtollig worteltje
Ik vind dit een interessante manier van leven, maar moeilijk om de neuging van tegenprestatie los te laten. Die zit er zo ingebakken!
Ik vertrouw er wel op dat het altijd goed komt. Er komt altijd een mooie oplossing voor een vraagstuk.
Reacties zijn gesloten.