Op slechts 3,5 uur rijden van Den Haag ligt een hele andere wereld: de Franse Ardennen. Groen, ruig, rustig, gastvrij en het walhalla voor buitensporters en natuurliefhebbers. Deze duurzame bestemming was voor mij de verrassing van het jaar. Op uitnodiging van de regio Franse Ardennen dompelde ik me, samen met man, twee tienerzonen en Beagle Saar, vijf dagen lang onder in alles wat dit gebied toeristen te bieden heeft.
Over de Franse Ardennen De Franse Ardennen – onderdeel van de regio Grand Est - zijn een onontdekte parel. Kleine dorpjes, kastelen, forten, bergen, rivieren en vlaktes wisselen elkaar af. Uren kun je door de bossen zwerven, waarbij de kans groter is dat je een wild dier ziet, dan een ander mens. Ook in de restaurants en stadjes zie je niet veel toeristen, waardoor je luncht, dineert en bij de bakker staat met de lokale bevolking en echt de sfeer van de streek proeft.
De wolken verdrijven de zon
Wekenlang verheugde ik me al op deze trip en terwijl het vertrek dichterbij kwam, keek ik dagelijks op mijn app naar het weer, dat er tot de ochtend van vertrek zonnig en aangenaam uitzag. Toen dreven de wolken ineens voor de zon en zag ik zelfs dat het ging regenen. Dat paste niet echt in het ideale plaatje dat ik onbewust in mijn hoofd had gevormd, maar ik liet de pret niet bederven door het weer. Ik ging mezelf eens flink uitdagen.
Eerste stop: The Packraft Trail
Onze eerste stop was een camping aan de snelstromende rivier de Semois. We kwamen voor de Packraft Trail een initiatief van Travelbase. Vrolijk werden we ontvangen door Ranger Roy, die ons liet zien waar we onder een zeil konden zitten en de tentjes aanwees waar we de komende twee nachten zouden slapen. Roy leek geen last te hebben van de regen, modder en kou, maar ik moest toch even slikken. Ging ik twee dagen hier buiten doorbrengen?
Packraften Packrafting is een relatief nieuwe sport, overgewaaid uit Alaska. In Alaska bood het een oplossing voor hikes in natuurgebieden met veel water. Dankzij een superlichte raft die makkelijk in een rugzak past (= een packraft) kun je wandelpaden afwisselen met rivieren en zo grotere afstanden afleggen. The Packraft Trail is een concept van Travelbase, een organisatie die verschillende trails in Europa aanbiedt.
Alles onder de modder
De hond zette zich als eerste over de regen heen. Na een kleine inspectie van het terrein, lag ze binnen vijf minuten – van top tot teen onder de modder – lekker op een kleedje te slapen. De jongens zochten tevergeefs naar de wifi en doken bij gebrek aan internet op de pingpongbatjes, terwijl mijn man de spelletjes en dekens uit de auto haalde. We installeerden onszelf op de stoelen onder het zeil en vergaten de kou. Toen de regen stopte, maakten we een kampvuur, kletsten wat met de andere gasten en voor we het wisten was het tijd om onze tent in te duiken. Dit zou helemaal goedkomen.
Raft, zwemvest en peddel: alles ging in de rugzak
De volgende ochtend was het koud, maar wel droog en het uitzicht over de rivier was adembenemend mooi. We hadden allemaal heerlijk geslapen en genoten van een ontbijt met croissants, stokbrood en oploskoffie. Gek hoe simpele dingen extra lekker zijn als je ze in de natuur voorgeschoteld krijgt.
Na zijn duidelijke briefing, deelde Ranger Roy onze spullen uit: kaart, rugzak, raft, opblaaszak, waterdichte hoes, kookstel, lunch, snackjes, peddel en zwemvest. Zorgvuldig pakten we alles in en stopten we ook water, onze surfschoentjes en regenbroeken in de rugzak. De rugzak was – ondanks alle spullen – niet zwaar. We keken goed waar we heen moesten en gingen op pad.
Ik vind het wel een beetje een gek gezicht. Een groepje mensen dat met een rugzak, waar een zwemvest en peddel aan bungelt in de bergen loopt. En dan zie je nog niet eens dat er een kano in de tas zit.
Bergop en bergaf
Terwijl we dwars door bossen, over kleine paadjes, onder grotten en over de kam van de hoogste berg uit het gebied liepen, liet de zon zich regelmatig zien. Op de website van The Packraft Trail stond dat je een goede conditie moest hebben en dat kon ik na een behoorlijke klim van 500 meter beamen. Ik ben een actieve wandelaar, maar had af en toe tijd nodig om uit te hijgen. Mijn kinderen hadden nergens last van. Als twee berggeiten huppelden ze achter de hond aan de berg op. Af en toe riepen ze me wat motiverende woorden toe, maar ze genoten vooral van het uitzicht.
Een gemiste afslag
We liepen en liepen en na een uur of drie wandelen, kwamen we erachter dat we ergens een afslag hadden gemist. In plaats van een kilometer of 11, zaten we nu al op 14. Met de kaart en Google Maps achterhaalden we waar we waren en hoe we richting de rivier konden lopen voor het laatste deel van de etappe; het raften. Niet volledig volgens plan, vonden we toch een mooie plek om op te stappen. We haalden alles uit onze rugzak, bereidden de aan ons meegegeven lunch en lagen even languit in het hoge gras.
Het opblazen van de raft
Weer wat opgeladen bliezen we met een speciale zak, in vijf minuten de rafts op. We trokken een zwemvest aan en gingen op pad. Het raften was een cadeautje, na het afzien tijdens de hike. Onderuitgezakt peddelden we met de stroom mee en kwamen we op ons gemakje langs de mooiste plekken (aan de rivier). De tijd vloog voorbij en ineens waren we alweer bij ons kamp. Tevreden over onze eigen prestaties ruimden we onze spullen op, trokken wat droogs aan en lieten ons opwarmen door het zonnetje. Morgen hadden we nog een intensieve dag voor de boeg, dus even uitrusten was geen overbodige luxe.
Een warme douche en een schoon bed
De tweede dag begon met raften en daarna een lange hike. Met wat versnellingen in de rivier, uitdagende trails en goed weer, was ook deze dag een cadeau. Uitgeput en voldaan kwamen we terug in het kamp. De hond kon geen stap meer verzetten en plofte in het gras. Wij maakten alle spullen schoon, bedankten Ranger Roy, namen afscheid van de rest van de deelnemers en gingen op weg naar het huisje waar we drie dagen zouden verblijven.
Het leek al alsof we een week onderweg waren. Ik verlangde naar een warme douche, maar het slapen in een tent was me erg goed bevallen. Met pyjama, muts en twee slaapzakken om warm te blijven, kon ik me niet herinneren wanneer ik voor het laatst zo lekker had geslapen.
Een dagje tot rust komen
Vlak buiten het dorpje Rocroi lag ons stijlvol ingerichte huisje, midden in het bos. Onze gastvrouw Julie ontving ons met een lekker biertje. We douchten, kookten, aten en gingen vroeg naar bed. Ik had namelijk plannen. De volgende ochtend wilde ik paardrijden. Ik had wat gegoogled, maar het lukte ons niet om spontaan een tocht te regelen. Het werd dus een dagje rust om op krachten te komen.
Vol adrenaline en onder de modder
De volgende ochtend reden we naar Revin – een dorpje vlakbij Rocroi – waar we vier elektrische mountainbikes huurden. Samen met de eigenaresse van het bedrijf stippelden we een route uit over smalle paadjes en heuvels, door modderpoelen en tussen de bomen door. Uiteindelijk zouden we boven op een berg eindigen, die we over een verharde weg keihard naar beneden konden fietsen. Vol adrenaline, nat van de regen, onder de modder en hongerig kwamen we om een uur of 2 in Fumay aan. Daar bleken de restaurants al gesloten.
Bij Hostellerie de la Vallée streek de eigenaresse over haar hart en gaf ons nog een heerlijke, late lunch. De terugweg ging een stuk over de Voie Verte, een bijzondere verkeersvrije fietsroute van 120 kilometer langs de Maas.
Afsluiten in Givet
De volgende dag zat de reis er alweer op en vertrokken we voldaan en opgeladen. We stopten nog even voor een kop koffie in het mooie stadje Givet, waar een groot fort staat dat in 1555 door Karel V werd gebouwd en reden daarna op ons gemakje terug naar huis, terwijl we plannen maakten voor een volgend bezoek, want dit vraagt echt om meer.
Tips voor een bezoek aan de Franse Ardennen
- Voor buitenliefhebbers is er heel veel te doen in de Franse Ardennen. Wandelen, fietsen, kanoën; het kan er allemaal. Er zijn activiteiten voor ouders met kinderen, superfitte sporters en voor ouderen. Kijk hier voor een behoorlijk volledig overzicht van plekken om naartoe te gaan.
- Bel van te voren even naar de locaties waar je iets wilt huren. Spreek je geen Frans, zoek dan een ‘office du tourisme’. Daar zijn de mensen erg behulpzaam, spreken Engels en helpen je met liefde op weg.
- Lunch in restaurants in de Franse Ardennen eindigt rond twee uur. Zorg dus dat je op tijd stopt om iets te eten. Of smeek – net als wij – bij een restaurant om iets lekkers. Misschien heb je ook geluk.
- Zoek de stilte op. In de bergen kun je uren doorbrengen, zonder iemand anders tegen te komen en het is zo belangrijk om je hoofd af en toe wat rust te geven.
- Geniet. Het is er zo mooi, fris en ongerept. Je bent echt in een andere wereld.
Tot slot: bezoek in de zomer het duurzame festival Cabaret Vert
Het groene festival Cabaret Vert is een vijf-daags festival (16-20 augustus 2023 in Charleville-Mézières in de Franse Ardennen) dat een waaier aan muziek aanbiedt, van rock tot reggae, electro en rap, blues, metal, pop en jazz. Het vindt jaarlijks in de Franse Ardennen plaats in Charleville-Mézières. Naast concerten is er straattheater, zijn er artistieke workshops en graffiti tentoonstellingen te bezoeken. Cabaret Vert behoort inmiddels tot de top twaalf muziekfestivals in Frankrijk met meer dan 100.000 festivalgangers.
