Drie voorvallen van de afgelopen week brengen me in deze blog op een onderwerp dat vaker aan de orde komt. Maar hemeltjelief, het kan zo langzamerhand niet vaak genoeg besproken worden: de klimaatverandering.
Wie heeft ze gezien; de plaatjes waarmee weerman Gerrit Hiemstra woensdag 25 juli op de proppen kwam in het Acht uur journaal? De zomer van 1976 in vergelijk met de huidige zomer. Allebei stikheet en gortdroog. Maar het grote verschil tussen toen en nu is overduidelijk te zien. De rood verschroeide aarde anno 2018 is schrikbarend. Kijk zelf maar.
Beide kaarten tonen wereldwijd de temperatuurverschillen t.o.v. de normale waarde. In 1976 waren maar kleine delen van de aarde warmer, nu bijna de hele wereld, tot aan 6,2 graden in Rusland en de Zuidpool.
Griezelig
In datzelfde journaal zegt een vrouw, die met haar kinderen de hitte heeft ontvlucht in de grotten bij Vaals ‘dat ze het nu wel echt griezelig begint te vinden’. Even later spreek ik met een bijna afgestudeerde journaliste, die zich niet meer druk wil maken over die hele klimaatverandering: ‘want wat kan zij nu voor verschil maken?’
Dicht bij huis
Sindsdien kan ik het niet meer loslaten: we kunnen en moeten wél het verschil maken! Want hoe groots het probleem ook lijkt, de oplossing ligt heel dicht bij huis. In 1976 produceerden we gemiddeld 4 ton CO2 per persoon, nu 10 ton. Die 6 ton moet er weer af en dat gaat vele malen makkelijker dan een kilootje vet. Dus laten we in vredesnaam stoppen met afschuiven op de industrie, de overheid of op andere landen. Doe mee met het super effectieve Stap-Stop-Systeem:
Hiermee keert het tij:
1. Stap over op groene energie: een telefoontje naar je energiemaatschappij is voldoende
2. Stap op de fietst of in het ov: lukt dat niet, compenseer dan de co2 van je gebruikte brandstof*
3. Stop met vliegen en als dat een stap te veel is, compenseer dan zeker je co2*
4. Stap voor je voedsel over op (zo veel mogelijk) vegetarisch, lokaal en van het seizoen
5. Stop met (zo veel) spullen kopen; verwen jezelf met leuke dingen doen.
*Eén ton CO2 compenseren kost ongeveer € 10; met het Stap-Stop-Systeem bespaar je niet alleen CO2 maar ook heel veel geld, zodat je met gemak kunt compenseren. Bij deze erkende organisaties bereken je je CO2 en kun je het direct compenseren.
Last but not least:
Mijn duurzame daad van deze week is een oproep. Doe je mee? Vertel je omgeving over dit simpele Start-Stop-Systeem door deze blog verder te verspreiden. Je kent vast wel het principe van ‘Six degrees of seperation’: als 6 mensen je voorbeeld volgen, dan gaat íe zo de hele wereld rond.
Gemiddeld produceren we in Nederland per persoon 10 ton CO2 per jaar uit de volgende bronnen:
Energie voor je huis: 1,8 ton
Vervoer (incl vliegen): 2,5 ton
Voedsel: 2,5
Woning&inrichting: 1,5
Vrije tijd & studie: 0,9
Kleding: 0,6
Pers. verzorging: 0,2
Hoeveel doe jij persoonlijk? Je kunt het testen op www.milieucentraal.nl
Annemarie de Raadt
Lees ook mijn vorige blog: Naaimachine uit het stof
50 duurzame daden in één jaar. Lukt dat? Annemarie de Raadt van de Goede Gids gaat de uitdaging aan. Elke week schrijft ze welke duurzame daad ofwel goede gewoonte zij in haar leven opneemt. Ter informatie en inspiratie.
6 gedachten over “Duurzame daad 32/50: Doe mee met het start-stop-systeem!”
Count me in!
Wel jammer dat het in de test van milieu centraal niet over fietsen gaat. Ja, we hebben een auto. Nee, ik reis bijna nooit met de trein en sporadisch met de bus. Maar ik fiets wel heel veel! (Vooral vaak 😉 Afstanden zijn niet zo groot. 7 km naar werk)
Pingback: Duurzame daad 33/50 - De lucht op met biofuel - hetkanWEL
Pingback: Duurzame daad 33/50 - De lucht in met biofuel - hetkanWEL
Goed stukje!
Maar wat bedoel je met ‘woning en inrichting’?
En waar komen deze cijfers vandaan?
Inderdaad was dat het beste geweest maar toen was iedereen nog bezig om de armoede na de oorlog weg te werken. Om diezelfde reden kun je ook van mensen in China of India niet verwachten dat ze nu hun pasverworven luxe in de ban doen. Des te meer noodzaak dat burgers in het ‘rijke’ Westen zich inspannen.
Griezelig wordt het wanneer je de grot in moet vluchten. Maar bij het uitkomen van het rapport “Grenzen aan de Groei”,ergens in 1972, hadden we met z’n allen al moeten griezelen en ons leven moeten aanpassen.
Reacties zijn gesloten.