‘Water Man’ graaft dertig jaar om zijn dorp te voorzien van water

Hij werd door z’n dorpsgenoten voor gek verklaard en zelfs zijn eigen vrouw probeerde hem te stoppen maar Laungi Bhuiya uit Kothilwa (India) hield vol. Dertig jaar lang groef hij met de hand een irrigatiekanaal uit van bijna drie kilometer lang, om zijn dorp te voorzien van water voor het verbouwen van gewassen. En niet zonder resultaat; dit jaar waren de boeren uit Kothilwa eindelijk in staat om graan te verbouwen. Allemaal dankzij hun nieuw held; ‘Water Man’.

Gewoon een dorpsgek

“Ooit breng ik water naar dit dorp”, dat waren de woorden waarmee Bhuiya zijn project aankondigde. De andere bewoners van het dorp Kothilwa – een arm en afgelegen dorp – lachten hem uit en al snel werd Bhuiya weggezet als ‘gewoon een dorpsgek’. Z’n vrouw Devi keek machteloos toe hoe haar man al zijn tijd spendeerde aan een ogenschijnlijk onmogelijke droom. Ze ontzegde hem zelfs zijn avondeten in een poging hem meer bij het gezin te betrekken, maar Bhuiya was vastbesloten: als hij het water dat in de heuvels die het dorp omringden kon omleiden, dan konden de boeren het droge land omtoveren in vruchtbare akkers en eindelijk zelf voorzien in hun eerste levensbehoefte: voedsel.

Water voor het dorp

Het dorp, waar zo’n 750 dalits – of onaanraakbaren – in lemen hutten wonen, ligt in een ruig en droog gebied in de oostelijke Indiase provincie Bihar waar bijna niets groeit. De dalits vormen een groep mensen die in India onderaan de maatschappelijke ladder staan en zelfs buiten het kastenstelsel vallen. De bevolkingsgroep wordt vaak gediscrimineerd en leeft in ernstige armoede. Bhuiya, die zelf een stukje land bezit, was er van overtuigd dat er een beter leven voor hem in het verschiet lag als hij maar zijn eigen gewassen kon verbouwen. Water zou niet alleen hem, maar al z’n dorpsgenoten uitzicht geven op een beter leven.

Simpel gereedschap en een bovenmenselijke toewijding

Dus toogde Bhuiya, nu zeventig, dertig jaar geleden naar de Bangetha Hills om te beginnen aan een project dat een groot deel van zijn leven in beslag zou nemen. Maar liefst drie decennia bewerkte hij de harde grond met simpel gereedschap om zijn grote droom waar te maken, zijn vrouw wanhopig achterlatend. “Er was nooit geld en bijna nooit eten, maar niets weerhield hem er van om jarenlang elke dag naar de heuvels te trekken om te graven.” Zijn zoon nam hem zelfs een keer mee naar de dorpsheler voor een uitdrijving, maar Bhuiya was vastbesloten. Terwijl drie van zijn vier zoons naar grotere steden migreerden om werk te zoeken, bleef Bhuiya zitten waar hij zat in de hoop ooit van zijn eigen dorp een plek met werkgelegenheid te maken.

Inspiratiebron

Bhuiya werd geinspireerd door Dashrath Manjhi, die decennia geleden beroemd werd doordat hij handmatig met een hamer en een bijtel een weg van zijn dorp naar de dichtstbijzijnde stad hakte. Na 22 jaar hakken verkorte hij daarmee de afstand tussen zijn dorp en de stad Gaya van 55 naar 15 kilometer, wat het makkelijker maakte om inkomsten te genereren. “Wat hij kan, kan ik ook”, dacht Bhuiya.

De eerste oogst

Bhuiya’s prestatie kwam aan het licht toen een plaatselijke verslaggever lucht kreeg van het verhaal en een reportage maakte. Bhuiya had een drie kilometer lang kanaal weten te hakken, maar kwam nog één kilometer te kort om zijn irrigatiekanaal naar het dorp te leiden. Doordat zijn verhaal als een lopend vuurtje door Bihar ging, kreeg ook ‘water minister’ Sanjay Jha lucht van het verhaal. Hij liet de resterende kilometer uithakken, zodat Bhuiya’s grote droom eindelijk in vervulling kon gaan. Niet alleen dat, ook een gloednieuwe trekker om zijn stuk land te bewerken was onderdeel van zijn beloning. Maar Bhuiya’s grootste succes kwam dit jaar, toen de dorpelingen voor het eerst succesvol graan wisten te verbouwen. Allemaal dankzij ‘Water Man’ Bhuiya en zijn ‘onmogelijke’ droom.