Iedereen kan zelf een windmolen bouwen: interview met Piet Willem Chevalier

Piet Willem Chevalier (1977) studeerde werktuigbouwkunde in Delft. Tijdens zijn studie ging hij een jaar naar Kaapstad. Niet alleen om te studeren, maar ook voor zijn passie: windsurfen. Na zijn studie ging Piet aan de slag op de afdeling Research en Development van Siemens Windpower. En hij ontdekte een andere passie met wind: zelf kleine windmolens bouwen.

Is dat toevallig, dat wind zowel in je werk als privé belangrijk voor je is?
‘Nee, niet echt. Wind maakt altijd al een belangrijk deel van mijn leven uit. Op mijn werk draag ik er aan bij om een relevant deel van de energiebehoefte te vervullen met wind. Deze windmolens zijn monsterlijk grote apparaten en mijn bijdrage komt vooral door de berekeningen die ik achter de computer maak. Thuis ben ik op een heel andere manier bezig met windmolens. De kleine windmolens maak ik met mijn handen en dat maakt de technologie heel tastbaar. Ik voel wat er gebeurt als ik bijvoorbeeld de bladen iets aanpas. De kleine windmolens zijn dus een goede en vooral concrete aanvulling op mijn werk.’

Hoe kwam je op het idee om zelf windmolens te bouwen?
‘Een van mijn vrienden had een workshop kleine windturbines bouwen gevolgd bij het Center for Alternative Technology (CAT) in Wales. Het CAT is een kenniscentrum waar je allerlei workshops over duurzame energie kunt volgen. Voor mij was de workshop te duur, maar toen stelde iemand voor om de docent, Hugh Piggott naar Nederland te halen om hier een workshop te geven. Dat had wel wat voeten in aarde. Maar uiteindelijk lukte het. Met 25 man gingen we vijf dagen lang intensief aan het werk. Er kwamen mensen vanuit de hele wereld op de workshop af: Spanjaarden, Italianen, Engelsen, Zuid-Afrikanen en zelfs een Afghaan. Het was heel inspirerend om met z’n allen aan zo’n project te werken. We bouwden twee windmolens. Toen wist ik wat ik met die kennis wilde doen.’

Wat dan?
‘Ik dacht aan een goede vriend van mij uit Mali, Brahima Bocar. Een self made man, opgegroeid in de townships en Engels geleerd aan de hand van de liedjes van Bob Marley. Hij maakte zijn school af, kreeg een beurs om in Warschau werktuigbouwkunde te gaan studeren en deed uiteindelijk een MBA. Hij vertelde dat een van de grote problemen in Mali het gebrek aan elektriciteit is. Dit belemmert de ontwikkeling van het land. Daarom besloot ik om juist daar de lokale bevolking te leren om deze molens te maken. Het mooie is dat zo’n molen bestaat uit materialen die in het land zelf verkrijgbaar zijn en je hebt ook geen ingewikkeld gereedschap nodig. Eigenlijk kan iedereen het.’

Dus je vertrok naar Mali?
‘Ik vond een stichting die in Mali was gevestigd en mij kon ondersteunen. Ik stuurde een container met gereedschap vooruit en vertrok toen zelf. Mijn lokale contactpersoon selecteerde tien kansarme jongeren aan wie ik mijn kennis kon overdragen. Dat waren jongeren zonder opleiding, want wie in Mali een opleiding heeft, heeft het relatief goed. Wel konden zij lassen, solderen, zagen, rekenen of iets anders. Ik bouwde een fabriekje, maakte een “Lego” handleiding en ging aan de slag. Er wilden ook twee vrouwen meedoen. Dat stuitte eerst op wat weerstand, maar later pakte het juist goed uit. Iedereen vulde elkaar aan en de mensen begrepen dat ze elkaar nodig hadden om resultaat te bereiken. Ze waren goed aan het werk toen ik terugging naar Nederland. Maar na verloop van tijd bleek toch dat zij belangrijke kennis waren vergeten. Zelf kon ik niet weer terug, maar gelukkig vond ik toen twee vrijwilligers Roland en Annemieke die op sabbatical gingen en de training wilden voortzetten. Een van hen is ingenieur en ik leerde hem in Nederland hoe hij een molen moest bouwen. Zij pakten mijn werk in Mali op.’ En daarna hebben ze ook in Tanzania eenzelfde project opgezet.

En hoe gaat het nu?
De groep heeft nu 4 werkende windmolens gebouwd. Ze hebben daar een enorme stap gemaakt. En ik heb een derde vrijwilliger gevonden, die in januari gaat om de kennis over elektrische systemen uit te breiden. Mijn doel is dat het fabriekje een Malinees bedrijf wordt dat op eigen benen staat. Anders dan hier in het westen wil in Mali iedereen een windmolen kopen, want die zijn uiteindelijk vier keer zo goedkoop als een generator. Mijn doel is dat de groep eind 2010 vierentwintig windmolens heeft gebouwd. Een klein probleem is dat ik nu zelf blut ben en fondsen moet aanvragen om het bedrijf verder te kunnen laten groeien, zodat het uiteindelijk op eigen benen kan staan. De NCDO wil de helft van de materialen en loonkosten sponsoren, als de andere helft door Nederlandse donoren of sponsoren wordt betaald. Ik hoop dus dat het gaat lukken.
Eigenlijk begint na vijf uur mijn tweede baan. Het houdt me bezig, maar het is erg leuk om te doen. Ik leer mensen een vak en ik hoop dat deze “Made in Mali” molens de rurale gebieden betaalbare elektriciteit kunnen geven, wat tot nu toe niet beschikbaar is. Dat maakt echt een verschil.’

Wil je Piet horen spreken? Kom dan 16 september naar de PechaKucha Night in Utrecht.
Meer weten, kijk dan op i-love-windpower.com of neem contact op met Piet, pwchevalier@hotmail.com