In The Guardian zag ik een artikel dat mijn aandacht trok. Het had als titel: kan jij 100 dagen dezelfde jurk aan? Misschien komt het omdat Asceline en ik een tijdje geleden besloten een challenge te doen waarbij we elke dag van top tot teen juist iets anders aan deden (#haalallesuitjekast), maar het intrigeerde me. Want 100 dagen dezelfde jurk aan, leek me het toppunt van minimalisme. Ik werd nieuwsgierig. Want hoe zou je omgeving reageren als je altijd hetzelfde aan hebt? En ga je niet stinken?
De challenge
De challenge blijkt z’n oorsprong te hebben in een geslaagde marketingcampagne (niet meteen stoppen met lezen) van het Amerikaanse merk Wool & dat jurken van merino wol maakt. Als je 100 dagen dezelfde jurk van dit merk draagt, krijg je een tweede exemplaar cadeau. En dat werkt blijkbaar, want de groep van 13 vrouwen die aanvankelijk meedeed, groeide al snel uit tot een groep van bijna 1000 vrouwen die de challenge succesvol voltooide. En dat getal loopt nog steeds op, getuige de besloten Facebookgroep met inmiddels 12.500 leden.
100 dagen dezelfde jurk
Nou heb ik geen idee hoe duurzaam Wool& is, want het staat (nog) niet in de database van Good on you, de app waar ik altijd de voor mij onbekende merken check op hun duurzame status. Maar de missie van het bedrijf spreekt aan: live simply, consume carefully, do good en dat is waarschijnlijk waarom het werkt. Het sluit perfect aan bij de tijdsgeest waarin we verlangen naar een simpeler leven met een kleinere ecologische voetafdruk. De challenge vraagt bovendien iets van je creativiteit. Want wat kan je in die 100 dagen allemaal doen met die ene jurk?
Reacties op 100 dagen dezelfde jurk
De schrijfster van het stuk, Emma Beddington, beschrijft hoe ze nauwelijks reacties krijgt op haar deelname aan de challenge. Haar man is niet onder de indruk van het feit dat ze dagen achter elkaar dezelfde jurk draagt en ook andere mensen lijkt het nauwelijks op te vallen. Alleen een vriendin merkt op dat ze wel erg chique gekleed is voor hun wandeldate, namelijk in een jurk, maar dat is het dan ook. Wat me bij het volgende brengt: voor wie kleden we ons eigenlijk?
Zo vraag ik me wel eens af of mensen na een afspraak met een vriend of vriendin überhaupt nog kunnen omschrijven wat hij of zij aan had. Als het niet iets opvallends is, wat afwijkt van de spijkerbroek/T-shirt doctrine waar we in Nederland zo dol op zijn, is het moeilijk te reproduceren (probeer maar eens). Al moet ik zeggen dat ik sinds onze #haalallesuitjekast challenge, waarbij ik elke dag zorgvuldig een outfit bij elkaar zocht en (gedwongen) nieuwe combinaties uitprobeerde, ook meer aandacht heb voor wat anderen dragen. Al is het alleen maar voor de broodnodige inspiratie.
Hoe schoon is het?
De vraag die bij deze 100 dagen challenge natuurlijk onherroepelijk naar boven komt, is die van hygiëne. Want op een gegeven moment ga je toch stinken? Of heb je per ongeluk ketchup of (erger nog) olijfolie op je jurk gemorst. Wat dan? Laat ik beginnen met nog eens te herhalen dat het materiaal van de gebruikte jurk wol is. En wol, zo is de algemene opvatting, is zelfreinigend. Dat is fijn als je bedenkt dat 25% van de impact van onze kleding voortkomt uit de verzorging ervan (we schreven al eerder dat je je kleding niet zo vaak moet wassen).
Vlekken en geurtjes
Maar naarmate de challenge vordert, pikt Beddington toch ook allerlei interessante tips op om haar kleding schoon te houden. Olievlekken krijg je goed schoon met talkpoeder of droogshampoo, die je voor noodgevallen dus altijd in je tas moet hebben. Vlekken was je er het beste uit vanuit de binnenkant, dus draai je jurk binnenstebuiten. En geurtjes ga je te lijf door je jurk in de frisse buitenlucht uit te hangen. Toch gaat het mis als ze een blikje tonijn morst. De vlekken krijgt ze er nog uit, maar de geur moet ze echt te lijf gaan met een spuitbus kunstmatige fabrieksgeur (en dat is dan weer niet zo duurzaam natuurlijk).
De community
Aan het einde van de challenge gooit Beddington er nog een tandje bij en gaat ze helemaal los met geleende accessoires (die ze normaal nooit draagt en zelf dus niet heeft). Als ze uiteindelijk weer teruggaat naar haar ‘normale kleding’ (wat wederom niemand lijkt op te vallen) mist ze vooral de community met duizenden Facebook-leden van over de hele wereld, die niet alleen hun selfies met de jurk laten zien maar ook lief en leed met elkaar delen. Dat is toch mooi.
Wat zou jij liever doen: de #haalallesuitjekastchallenge waarbij je alles uit je kast maar één keer aan mag tot je alles een keer hebt gedragen. Of de honderd dagen challenge waarbij je 100 dagen in één en dezelfde (wollen) jurk rondloopt? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.
18 gedachten over “Kan jij 100 dagen dezelfde jurk aan?”
Ik merk dat veel dingen die challenges worden genoemd voor mij allang niet zo spannend meer zijn. Denk al tijden na in hoe we vroeger leefden en hoe we nu zijn doorgeslagen in alles willen hebben en alles in ‘no time’ smerig vinden (Ieeeuwww!) Het geeft me heel veel rust om niet achter alles aan te rennen en zelf na te denken of iets nou wel echt zo vies is of niet. Of het nou over kleding gaat over over iets als eten, kennelijk zijn we vergeten dat we onze ogen en neus gewoon kunnen gebruiken in plaats van opgelegde labels wanneer iets ‘oud’, ‘vies’, of ‘bedorven’ is.
Honderd dagen dezelfde jurk, kies ik zeker. Lijkt me heerlijk om niet na te hoeven denken over wat ik aan moet. Ik zou het liefst 5 van die sets in de kast hebben en dan wisselen.
Het gedoe rond vlekken en geurtjes moet je wel echt goed onderzoeken, lijkt me.
Ik zou beiden kunnen doen. In de zomer heb ik 1 lievelingsjumpsuit en in de winter 1 lievelingsjurk. Het liefst zou ik het daarbij houden. Maar dankzij de ‘Indiaan in je kast’ ( opgemerkt bij hetkanwel vind ik het ook heel leuk om te shoppen in mijn eigen kast en onverwachte combinaties uit te proberen. De neiging om te gaan shoppen is al jaren minimaal.
Ik heb hier al vaker over gehoord. Zelf ben ik iemand van kleur en patroon, en authentiek zijn. Te opvallend om 100 dagen er zo bij te gaan lopen. Ik maak en vermaak kleding die ik van allerlei stoffen ( ook bv van oude dekbedhoezen) tot en 2e hands koop en vind. En soms koop ik wat ik echt mooi vind. In mijn kledingkast vind je oldtimers van 20 jaar oud. Helaas mis ik tegenwoordig de echte degelijke kwaliteit, alles slijt heel snel of is van goedkoop en slecht in elkaar gezet. Terwijl mijn hart bloed voor de mensen die hieraan hun boterham verdienen onder slechte omstandigheden. Er wordt weer eens tijd voor kwaliteit en duurzaamheid en creativiteit. Heel veel leuke unieke winkels met mooie leuke aparte ideeën gestopt en helaas zijn duurzame kleding heel vaak basic voor mij een beetje te saai. Zelf krijg ik wel reacties van mensen, daarnaast geef ik regelmatig complimenten aan andere mensen dat ze er mooi uitzien. Ik zie ze dan echt stralen.
Voor mij zou de keuze heel simpel zijn…..
Als test dan maar elke dag iets anders aan, want als ik iets niet kan velen op mijn huid is het wol.
Als ik mijn kledingkast overzie schaam ik me over mijn kooplust van jaren het. Er komt dus voor een heel lange periode gewoon niks meer bij……
Ik voel elke ochtend wat voor kleur kleren in aan wil doen. Meestal is dat elke dag een andere kleur. Ooit heb ik eens 3 maanden lang alleen maar in het wit gelopen, toen ik in een crisis was en erg verdietig – alle kleur was weg uit mijn leven, en dan voelt wit als het meest zuiver en neutraal. Kleding moet ook functioneel zijn. Als ik ga sporten of klussen doe ik wat anders aan dan als ik alleen maar bureauwerk ga doen. Dus ruim 3 maanden lang dezelfde jurk dragen is voor mij niet handig. Maar je kunt inderdaad met weinig kleren toe, dat heb ik wel gemerkt tijdens lange trekkings, waarbij ik alles in mijn rugzak moet dragen.
Ik heb dat ook: aftasten elke ochtend wat voor kleding het moet zijn. Ik koop niet veel nieuw maar minimalistisch zou ik het niet kunen. Ik hou van m’n garderobe. De stukken waar ik niet van hou, geef ik liefst weg.
Het zou mij ongetwijfeld wel lukken, maar dan wel met een wasbeurt af en toe. Al moet ik zeggen dat ik sowieso een vrij minimalistische garderobe heb. Ongeveer 6 jurkjes voor de winter/herfst en 7 zomerjurken, 2 paar schoenen en 1 paar slippers en een tas. Dat is alles wat ik qua kleding bezit.
Na 100 dagen niet wassen geef je toch een luchtje, wol en spuitbus ten spijt.
En dat laatste vind ik al helemaal niks.
Een spuitbus met luchtje om je kleding “fris”te houden.
Zonder twijfel de 100 dagen challege, heerlijk simpel! 😊
Ik heb eerder een bericht achtergelaten over kleding. De afgelopen vastentijd heb ik elke werkdag, van maandag tot en met vrijdag dezelfde jurk gedragen.
De vastentijd is veertig dagen. Quarantaine komt van het woord quarant en betekent veertig. De coronacrisis begon vorig jaar ook tijdens de vastentijd. Een tijd om je te bezinnen.
Ik sta voor de klas in het middelbaar onderwijs. Geen enkele leerling heeft er iets van gezegd, steeds diezelfde jurk. Ook geen collega was het opgevallen.
Ik droeg een zwarte jurk met een klein werkje erin. Als het een vuurrode jurk was met grote gele bloemen dan was het moeilijker geweest.
Maar het is nergens voor nodig om elk jaar zoveel kleding te kopen of zelfs te verkopen. Je kan je geld ook gebruiken om te doneren. Maar dat moet iedereen voor zichzelf weten.
Blijft leuk om hier over te lezen! Dankjewel.
Ook in Nederland zijn er vrouwen die lang hetzelfde dragen, zie bijvoorbeeld https://m.gva.be/cnt/dmf20171229_03272727
In het artikel lees ik dat ze 2 exemplaren heeft. Overigens zijn de travel fabrics van het merk Bellamy Gallery heel makkelijk in onderhoud: kort wasje, snel drogen en zonder strijken weer aantrekken. Dus als je het ‘s avonds even wast, kun je het ‘s ochtends weer aan.
Reacties zijn gesloten.